No. 1069 ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ (εικονική :) )

Η Εταιρεία Θεσσαλικών Ερευνών οργάνωσε ξενάγηση στο Κάστρο του Βόλου την Κυριακή 28/5/2017. Την ξενάγηση έκανε θα κάνει η κ. Άσπα Ντίνα, επίτιμη διευθύντρια 7ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Εδώ βάζω μια σειρά από “υποδείξεις” για να κάνετε μια παρόμοια ξενάγηση. Διαβάστε λοιπόν:

1. Tο πολύ ωραίο κείμενο “Το Κάστρο στα Παλιά του Βόλου”
http://tinyurl.com/jerefb9 . Η κ. Ντίνα είναι μια από τους βασικούς συντελεστές του βιβλίου.
2. To Φρούριο του Βόλου του Ν. Γιαννόπουλου 1931 http://ir.lib.uth.gr/handle/11615/17465
3. Αν έχετε στην βιβλιοθήκη σας “Το Κάστρο του Βόλου μέσα στους αιώνες”, Βόλος, ΩΡΕΣ, 1991 του Κ.Λιάπη.

Και κοιτάξτε αυτές τις παλαιότερες αναρτήσεις της σελίδας:

143. Η ΠΡΩΤΗ “ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ” ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ
http://tinyurl.com/yao6hvof
251. Ο ναός των Αγίων Θεοδώρων και το τζαμί στα Παλιά (~1900)
http://tinyurl.com/y86ma9w8
351. Η επίθεση του Μοροζίνι στο Κάστρο του Βόλου – Μάρτιος 1655
http://tinyurl.com/n5na7vy
374. Το τζαμί του Κάστρου στα Παλιά
http://tinyurl.com/zop3drp
418. Το κάστρο του Βόλου -1886
http://tinyurl.com/jd5x7d2
628. Πότε πραγματικά χτίστηκε το Κάστρο των Παλαιών;
http://tinyurl.com/ybsn9owx
1025. To … Kιούπι; (1897) και
1025. (συνέχεια) Η βρύση στο προαύλιο του τζαμιού!
http://tinyurl.com/y85582u5 και
http://tinyurl.com/yc8ozja4

No. 1068. Το Κωδωνοστάσιο του Ναού των Αγίων Αποστόλων της Αργαλαστής

Είναι σίγουρα μεγαλοπρεπέστατο. Από καιρό σκεφτόμουνα να το αναφέρω. Το έψαχνα γιατί ηθελα να διασταυρώσω κάποια πράγματα που διάβαζα σε σχετικά άρθρα στο internet. Ισχυρίζονται κάποιοι ότι έχει ύψος 45 μέτρα (π.χ. http://tinyurl.com/mz6d8xs) και άλλοι ότι έχει ανεγερθεί το 1913 (http://tinyurl.com/kzqhu3d). Τις προάλλες ο αγαπητός φίλος
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ανέβασε μια όμορφη φωτογραφία του και είπα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία.

Διαβάζουμε λοιπόν στο [1] (ευχαριστώ τον φίλτατο Yiannis Koniordos που μου έστειλε τις πληροφορίες) ότι ο ναός άρχισε να κτίζεται στα 1890. Το ανέλαβε ο Αργαλαστιώτης Κωνσταντίνος Κοντογιάννης (ή Βλαχοκώστας). Το αρχικό ποσό των 1000 χρυσών λιρών δεν έφτασε. Ο εργολάβος μετανάστευσε στην Αμερική όπου και συμπλήρωσε το ποσό των 2000 λιρών επιπλέον που χρειάστηκαν για την αποπεράτωση του ναού και του κωδωνοστασίου. Το κωδωνοστάσιο έχει ύψος 25 μέτρα, 10 μέτρα πλάτος η βάση του και έχει θεμέλια 10 μέτρα βάθους. Τα μάρμαρα τα μετέφεραν με βόδια από λατομείο που βρίσκεται στη θέση Βράχος και απέχει τρία τέταρτα με τα πόδια από το χωρίο. Αρχιτέκτονας ήταν ο Βολιώτης Περπινιάδης (μάλλον πρόκειται για μηχανικό του Δήμου Βόλου) και μάστοροι ντόπιοι και Ηπειρώτες. Το σχέδιο ήταν απομίμηση του καμπαναριού της Αγίας Φωτεινής της Σμύρνης (το οποίο ήταν 40 μέτρα ψηλό). Έχει δύο ρωσικές καμπάνες.

Ο Γιάννης μου έστειλε επίσης ένα άρθρο του Ταχυδρόμου (χωρίς ημερομηνία – υποψιάζομαι από την γλώσσα γύρω στα 1960-70) που στο οποίο αναφέρεται ότι το καμπαναριό άρχισε να κτίζεται στα 1900 και τελείωσε στα 1906. Όντως στα 1908 ο Κήρυξ του Βόλου (13 Ιουλίου 1908) έχει ένα άρθρο που λέει “Δεν υπάρχει εις την Ελλάδα κωδωνοστάσιον οίον [παρόμοιο] το του Ναού των Αγίων Αποστόλων της Αργαλαστής. Το κάτωθι ήμισυ αποτελείται από σχιστόλιθον αρίστης ποιότητας, το δε άνω ήμισυ από μάρμαρον παραγωγής της ίδίας Αργαλαστής, είναι πολύ υψηλόν και εγείρεται μεγαλοπρεπέστατα υπεράνω των άλλων οικοδομών προδιαθέτων τον μακρόθεν ερχόμενον ξένον.”

Αυτά λοιπόν για το όμορφο καμπαναριό της Αργαλαστής.

[1] Νίνα Μανοπούλου-Αλμπανέζουμ “Αργαλαστή – Σπάλαυθρα – Χορτόκαστο”, Εκδόσεις Θουκυδίδης, Δεκέμβριος 1996

ΣΗΜ Η σύγχρονη φωτογραφία είναι του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ. Η καρτ ποστάλ της Αγίας Φωτεινής Σμύρνης είναι από το μπλόγκ mikrasiatwn.files.wordpress.com
H καρτ ποστάλ της Αργαλαστής εκδόθηκε από τον Στέφανο Στουρνάρα γύρω στα 1910 αλλά είναι από φωτογραφία του Δ. Μιχαηλίδη από τα ~1885 και προφανώς δεν φαίνεται ούτε ναός ούτε κωδωνοστάσιο. Η φωτογραφία της Αργαλαστής είναι από την wikipedia.

No. 1067. Στην γωνία του Αγίου Κωνσταντίνου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα

Χρόνια πολλά στις αγαπητές και αγαπητούς εορτάζοντες (είναι πολλοί!…).

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου, η γωνία αυτή της παραλίας του Βόλου, είναι ένα εμβληματικό κτίριο για την πόλη. Η θέση αυτή έχει ιστορία που πάει πίσω πολλούς αιώνες. Αν και πολλές λεπτομέρειες έχουν χαθεί, καλό είναι ο Βολιώτης και η Βολιώτισσα καθώς και οι φίλοι της περιοχής να ξέρουμε κάποιες πτυχές αυτής της ιστορίας.

Κατ’ αρχάς ας πούμε ότι η φωτογραφία είναι η καλύτερη που υπάρχει για τον “παλιό” ναό του Αγίου Κωνσταντίνου και είναι από τον Αγγλικό Στόλο που κυκλοφορούσε καρτ ποστάλ από τα μέρη που επισκέπτονταν ώστε οι ναύτες να τις στέλνουν στην οικογένεια τους ή όπου αλλού ήθελαν. Ανήκει στην συλλογή του αγαπητού φιλίστορα και συλλέκτη Ν. Μαστρογιάννη (ευχαριστώ πολύ!). Ο ναός αυτός κατασκευάστηκε την άνοιξη του 1898 και η πρώτη λειτουργία έγινε στις 19 Απριλίου 1898 και κατεδαφίστηκε στα 1936 όταν έγινε ο καινούργιος ναός. Ήταν εκεί που σήμερα είναι το Ξενία. Σήμερα σ΄εκείνη τη θέση υπάρχει ένα προσκυνητάρι. Στην περιοχή αυτή, πρέπει να υπήρχε ρωμαϊκός ή παλαιοχριστιανικός οικισμός. Δίπλα στον ναό και συγκεκριμένα κατά την κατασκευή των θεμελίων του μύλου Καπουρνιώτη-Παντή βρέθηκαν τα θεμέλια μιας εκκλησίας παλαιοχριστιανικών χρόνων καθώς και διάφορα αρχιτεκτονικά γλυπτά που πρέπει να βρίσκονται στο μουσείο [1]. Ο Ν. Παπαχατζής μας αναφέρει [2] πως ο Γιαννόπουλος πίστευε ότι ο οικισμός αυτός σχηματίστηκε όταν εγκαταλείφθηκε η πόλη της Γορίτσας. Ο Γιαννόπουλος παρατήρησε ότι η εγκατάλειψη της Γορίτσας έγινε στους πρώιμους ρωμαϊκούς χρόνους γιατί στην πάνω πόλη δεν παρατηρούνται νεώτερα λείψανα. Επειδή δε λείπουν και τα παλαιότερα αρχιτεκτονικά λείψανα και επιγραφές, ο Γιαννόπουλος υπέθετε ότι οι κάτοικοι που συνοίκησαν χαμηλά τα μετέφεραν εκεί και τα χρησιμοποίησαν στον καινούργιο συνοικισμό.

Μια σημαντική πληροφορία για τον ιστορικό αυτό «μίτο της Αριάδνης» μας δίνει ο Δ. Τσοποτός [3] ο οποίος μας λέγει ότι στην θέση του μύλου «ευρέθη μαρμάρινος στήλη φέρουσα αρχαίον ψήφισμα των Ολοσσωνιών [Σημ. Ολοσσών=αρχαία Ελασσόνα] υπέρ Δημητριέων δικαστών και μεξεπεργασθείσα υπό Χριστιανών εις επίμηκες ορθογώνιο κιονόκρανον», από τον έφορο αρχαιοτήτων Α. Αρβανιτόπουλο, ο οποίος έκανε την εκτίμηση ότι εκεί υπήρχε εκκλησία παλιά πρίν την Τουρκοκρατία του 11-12ου μ.Χ. αιώνα.

Ο Ζωσιμάς στον Προμηθέα (1898) έγραψε ότι θα απεδείκνυε ότι “παρἀ την θέσιν Αγιος Κών/νος υπήρχε μνημείον αξιωματικού τινός, Κωνσταντίνου καλουμένου, φονευθέντος εν τη ναυμαχία (την Ναυμαχία της Δημητριάδος για την οποία συζητήσαμε μερικές εβδομάδες πριν http://tinyurl.com/lrmd68u ) τη κατά το 1272 έως 1276 γενομένης μεταξύ του στόλου του Αυτοκράτορος Μιχαήλ Παλαιολόγου και των Ενετών κατεχόντων τότε την Εύβοιαν”. Δυστυχώς όμως δεν δημοσίευε κάτι σχετικό αργότερα.

Ο Δ. Τσοποτός επίσης μας λέγει ότι στην θέση αυτή υπήρχε ήδη πρίν την ίδρυση της πόλης του Βόλου (το θυμάται ο ίδιος προσωπικά), ένα μικρό λιθόκτιστο προσκυνητάρι με μικρή θυρίδα και καντίλι, (το αναφέρει και ο Ζωσιμάς [4]).

Έτσι λοιπόν περνάμε από τα ρωμαϊκά/παλιοχριστιανικά χρόνια, και το ναό των ύστερων Βυζαντινών χρόνων, στο προσκυνητάρι της Τουρκοκρατίας, και μετά την απελευθέρωση και την επέκταση της πόλης του Βόλου προς τα ανατολικά στον ναό που βλέπουμε στην φωτογραφία, για τον οποίο έγραψε ο παλιός μας δάσκαλος Θανάσης Ζέρβας [5]:
“Mε την άδεια του τότε μητροπολίτη Γρηγορίου Φουρτουνιάδη αποφασίστηκε να κτισθεί ένα παράπηγμα, με προσωπική εργασία των ενοριτών και προσφορές σε δομικά υλικά από τους ευπορότερους. Τα θεμέλια και οι τοίχοι ήταν φτιαγμένοι από πέτρα. Έγινε ακόμη μια μικρή ανύψωση περίπου ενός μέτρου των τοίχων και από εκεί και πάνω με χοντρές καστανιές και τάβλες ολοκληρώθηκε το παράπηγμα, το οποίο είχε μήκος 12 μέτρα και πλάτος έξι. Κτίστηκε δε λίγα μόνο μέτρα μακρυά από την θάλασσα, εκεί ακριβώς που είναι η είσοδος του Ξενία. Σήμερα λίγα μέτρα πιό εκεί υπάρχει ένα όμορφο προσκυνητάρι με εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Στο σημείο αυτό ήταν το ιερό του πρώτου ναού.
Η αλήθεια ήταν ότι αυτός ο ναός ήταν μιά λύση ανάγκης. Αυτή η λύση κράτησε ούτε λίγο ούτε πολύ 38 χρόνια. Πολλοί από τους ηλικιωμένους συμπολίτες θυμούνται ακόμα το παράπηγμα αυτό, το οποίο δεν πληρούσε κανένα από τους όρους που πρέπει να έχει ένας ναός.
Όπως μου αφηγήθηκαν παλιοί ενορίτες, όταν φυσούσε δυνατός αέρας, έτριζε ο ναός και βούϊζε τόσο που νόμιζες ότι θα σωριαζόνταν στο έδαφος. Η ανέγερση του έγινε μέσα σ’ ένα μήνα και η πρώτη λειτουργία τελέστηκε πάνω σε αντιμνήσιο στις 19 Απριλίου του 1898, Κυριακή των Μυροφόρων. ”

Όπως είναι φανερό, ο ναός αυτός δεν πληρούσε τις ανάγκες της ολοένα και μεγαλύτερης ενορίας. Έτσι με σχέδια του σημαντικού αρχιτέκτονα Αριστείδη Ζάχου ο Αγιος Κωνσταντίνος στην μορφή που τον ξέρουμε θεμελιώθηκε το 1927 (http://tinyurl.com/nd8tg63 ) και εγκαινιάστηκε επίσημα στις 18 Μαΐου του 1936 (τον βλέπουμε εδώ λίγο πριν την περάτωση των εργασιών http://tinyurl.com/pgchvxt ). Η εκκλησία αυτή σημαδεύει πλέον την μορφή της πόλης και εμφανίζεται σε πολλές φωτογραφίες, όπως αυτή εδώ http://tinyurl.com/qc5jt8v του Κ. Στουρνάρα στις αρχες της δεκαετίας του 50. Οι σεισμοί του 55 προξένησαν ζημιές στο κωδωνοστάσιο που γκρεμίστηκε για να ξαναεπισκευαστεί το 1961 (http://tinyurl.com/nh7hzlr ).

[1] Ν. Γιαννόπουλου, Θεσσαλικά Χρονικά, 5ος τόμος, 1936.
[2] Ν. Παπαχατζή, “Τα λείψανα και η Ιστορία των Αρχαίων Πόλεων της Περιοχής του Βόλου”, Εκδ. Σ.Ν.Σχοινά, Βόλος 1937.
[3] Δ. Τσοποτού, «Η ιστορία του Βόλου», 1933(😉 – Επανέκδοση από το ΔΗ.Κ.Ι. 1991. Σελ. 261
[4] Προμηθεύς, 1900, σελ. 492
[5] Α. Ζέρβας, “Άγιος Κωνσταντίνος Βόλου”, Βόλος 1996

No 1066. Εκδρομή με ποδήλατο στα Πλατανίδια (1958)

Βόλος-Πλατανίδια λοιπόν με το ποδήλατο. Καμμιά ωρίτσα αν υπολογίσει κανείς την απόσταση, ή 3 ώρες με τα πόδια (και το κάνανε προπολεμικά δείτε εδώ http://tinyurl.com/m2ol5ps )
Δεν θα ήταν υπέροχο να υπήρχε ένας παραλιακός ποδηλατόδρομος στον Παγασητικό!
Στην γειτονιά του γραφείου μου, φτιάξαν ένα ποδηλατόδρομο 35 χιλιομέτρων κατά μήκος ενός ποταμού (http://www.visitphilly.com/outdoor-activities/philadelphia/schuylkill-river-trail/) και είναι μια από τις σημαντικότερες παρεμβάσεις στην περιοχή που την απολαμβάνουν οι κάτοικοι.
Θα μπορούσε ίσως και στην πατρίδα…Μα τι λέω; Ονειρεύομαι..

ΣΗΜ> Ο καλός φίλος λευτέρης τσίλογλου άνοιξε το σεντούκι του και ανέβασε μερικές πολύ όμορφες φωτογραφίες στην ομάδα “Ο Βόλος και η Μαγνησία” από μια εκδρομή της Χριστιανικής Αγωγής στα Πλατανίδια με ποδήλατα στα 1958. Πολλοι φίλοι εδώ συμμετέχουν και εκεί, αλλά την ξανανεβάζω εδώ για τους υπόλοιπους

Νο. 1065. Βαρκούλα στα Πευκάκια

“Βαρκούλα πού θ’αράξουμε;Βαρκάρη,πού θα πάμε;…” *

ΣΗΜ. Φωτοκάρτα Στουρνάρα, μέσα δεκαετίας του 30.
Ο στίχος στα εισαγωγικά είναι του Κωστή Παλαμά, Η ασάλευτη ζωή, 1904
‘Απαντα, τομ. Γ΄, σελ. 155

Νο 1064. Η Μαγνησία Στο Πέρασμα Του Χρόνου Like This Page · May 9 · No. 1064 Ο μεγάλος μου αδελφός. (του Λ. Τσίλογλου)

Στη φωτογραφία ο μεγάλος αδελφός του κ. Τσίλογλου γύρω στο 1950, όταν ήταν υπάλληλος στην ποτοποιία Οικονομόπουλου στην οδό Αντωνοπούλου (Μεταξύ Δημητριάδος και Ερμού)
———————————-
Όταν πέρασε το φάσμα της πείνας και η οικογένεια σώα μαζεύτηκε στο σπίτι, η Μάνα είδε ότι το μεροκάματο του Πατέρα δεν επαρκούσε για τη διατροφή της οικογένειας. Οι δουλειές ήταν περιορισμένες, τα περισσότερα εργοστάσια κλειστά. Με τους δυο μεγαλύτερούς της γιους πρωί- πρωί, κάθε τόσο, πήγαιναν στην Κάπουρνα για ξύλα. Ζαλίκωνε τα αγόρια και τον εαυτό της και κατέβαζε στον ξυλά της γειτονιάς ένα φόρτωμα ξύλα έναντι μιας ευτελούς αμοιβής, αλλά αμοιβής, που τσόνταρε στα διατροφικά έξοδα. Άλλωστε, άλλα έξοδα δεν υπήρχαν.
Δυο-τρία καλοκαίρια μετά την απελευθέρωση με δυο άλλες γειτόνισσες πήγαιναν στο κάμπο, ως σταχομαζώχτρες, φέρνοντας πίσω από ένα βαρύ τσουβάλι στάρι η καθεμιά. Τέτοιες πρωτοβουλίες της Μάνας ήταν αυτές που μας έκαναν ικανούς να ξεπεράσουμε την κρίση της εποχής και τα τραγικά γεγονότα που ακολούθησαν μετά την αποχώρηση των Γερμανών από τη χώρα.
Κάποια στιγμή, ο μεγάλος μου αδελφός «αναβάθμισε» την απασχόλησή του. Με τη βοήθεια του Πατέρα έφτιαξε ένα καροτσάκι και άρχισε τις μεταφορές, με κυριότερο στέκι το σταθμό του τρένου, για τους ταξιδιώτες από τον κάμπο της Θεσσαλίας και το Πήλιο.
Ένα μεσημέρι έφτασε το τρενάκι από τις Μηλιές και μια γυναίκα με την κόρη της ζήτησαν τη συνδρομή του αδελφού μου. Αυτός κατέβασε από το τρένο τρεις καλαθούνες βαριές, σκεπασμένες με πανιά. Άρχισε να τις φορτώνει στο καροτσάκι, αλλά η γυναίκα ζήτησε κι άλλα καροτσάκια.
Ο αδελφός μου είπε:
– Μπορώ να τα πάω όλα μόνος μου!
– Όχι! Όχι! Φώναξε κι άλλον.
Πράγματι σε λίγο τρία καροτσάκια, φορτωμένα από μια καλαθούνα το καθένα, έφτιαξαν μια φάλαγγα ακολουθώντας τις δυο γυναίκες. Διέσχισαν την παραλία με τα καΐκια και τα ψαράδικα, την πλατεία του Δημοτικού θεάτρου, πέρασαν τη Μεταμόρφωση και αφού ανέβηκαν ακόμη τρεις- τέσσερις δρόμους μπήκαν σ’ ένα σπίτι με μια μεγάλη αυλή. Κατέβασαν τις καλαθούνες τις έβαλαν μέσα στο σπίτι και περίμεναν την αμοιβή τους.
Η κυρία άνοιξε τα καλάθια και έβγαλε έξω τα πράγματα. Κάτι μεγάλα σπιτικά καρβέλια ψωμί, ελιές, φρούτα και μύγδαλα. Με ένα μαχαίρι έκοψε δυο καρβέλια στη μέση και έδωσε στον καθένα από ένα κομμάτι. Όμως δε σταμάτησε εδώ. Τρεις γεμάτες χούφτες ελιές, πολλά μήλα και αρκετά αμύγδαλα. Ηγεμονική, για την εποχή, αμοιβή. Γεμάτος χαρά ο Μήτσος γύρισε στο σπίτι.
Τα χρόνια πέρασαν και στη συνέχεια έγινε υπάλληλος στη ποτοποιία του Οικονομόπουλου στην οδό Αντωνοπούλου. Τώρα είχε πια σταθερό βδομαδιάτικο. Ήταν λίγο μετά το 1950. Ένα απόγευμα της Κυριακής ο αδελφός μου καθόταν σ’ ένα από τα καφενεία της παραλίας πίνοντας ένα δροσιστικό και περιμένοντας τους φίλους του. Μόλις θα ερχόταν το δειλινό θα άρχιζε η βόλτα στο ονομαστό νυφοπάζαρο. Μερικά τραπέζια πιο πέρα βλέπει τη γυναίκα του τρένου με την κόρη της να κάθονται σ’ ένα τραπέζι και να συζητούν ήρεμα. Ο Μήτσος φώναξε το γκαρσόνι και πλήρωσε το λογαριασμό τους.
Όταν ήρθε η ώρα και η κυρία ζήτησε το λογαριασμό το γκαρσόνι της εξήγησε: Το και το. Αυτή το παρεξήγησε πιστεύοντας ότι κάνουν καμάκι στην κόρη της και ζήτησε εξηγήσεις. Ο Μήτσος της είπε
– Είμαι το παιδί με το καροτσάκι. Ήθελα να….
Η γυναίκα αμέσως ηρέμησε. Μ’ ένα νεύμα δεν τον άφησε να συνεχίσει και τα μάτια της γέμισαν δάκρυα.
– Ναι, ναι το θυμάμαι. Εσείς δεν ξέρατε όμως. Στην Κατοχή είχα χάσει τον άνδρα μου. Η πράξη μου εκείνη ήταν ένα μνημόσυνο γι’ αυτόν. Μας λείπει ακόμα τόσο!

No. 1063. Oι αναρτήσεις των φίλων της σελίδας.

Βρήκα λίγο χρόνο να οργανώσω ένα πίνακα περιεχομένων για τις αναρτήσεις των φίλων της σελίδας. Θα τον βρείτε εδώ.
http://tinyurl.com/k6e9ax4

Περιληπτικά, να πω ότι έχουν γίνει περίπου 1600 αναρτήσεις, από 190 φίλους. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ Ιδιαίτερη μνεία στο top 5:
– Thanasis Germanos (313 αναρτήσεις!…)
– Theodoros Gavardinas (164)
– ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΙΝΑΡΗΣ (140)
– Nicholas Peppas (116)
– Aristides Papadopoulos (95).

Οι πιό δημοφιλείς αναρτήσεις
1. Βολος 1963.Οδος Δημητριαδος και Κ.Καρταλη
https://www.facebook.com/255808977877830/posts/10207652015172872
2. Η Θρυλική Σκάλα του Μιλάνου (φωτό Δ. Λέτσιου)
https://www.facebook.com/255808977877830/posts/10209738906243025
3. Η ιστορική και θρυλική ταβέρνα στην Ερμού ΣΚΑΛΑ ΜΙΛΑΝΟΥ
https://www.facebook.com/255808977877830/posts/10202162812245410
4. 1942 Στην παραλία με χιόνι.
https://www.facebook.com/255808977877830/posts/1641704709435898
5. Κατηχώρι 1930 με χιόνι
https://www.facebook.com/255808977877830/posts/10206699874229124