Νο. 1183 Φώτης Μεσσαρίτης – Πορτραίτο με λέξεις από τον Τζόρτζιο ντε Κίρικο

Την αφορμή για την ανάρτηση αυτή μου έδωσε ο φίλος Athos Kravaritis που ανάρτησε αυτή την φωτογραφία του Φώτη Μεσσαρίτη, το όνομα του οποίου θυμήθηκα από τις Αναμνήσεις του Τζόρτζιο ντε Κίρικο [1]. Αναρτώ λοιπόν την φωτογραφία, και μια δική μου, αδόκιμη μετάφραση του κειμένου που τον αναφέρει.

“Την κατάλληλη περίοδο, όταν ο καιρός ήταν ξεκάθαρος, πηγαίναμε με βάρκα για ψάρεμα. Στις αποστολές αυτές συμμετείχαν η μητέρα μου, εγώ, ο αδερφός μου, και δύο σιδηροδρομικοί υπάλληλοι που ονομάζονταν ο ένας Μεσσαρίτης και ο άλλος Καλογερόπουλος, που ήταν ειδικοί στο ψάρεμα με πετονιά. Ο Μεσσαρίτης ήταν ονειροπόλος και ρομαντικός. Είχε μια μυτερή καφετιά γενειάδα και μου έφερνε στο μυαλό κάποιους κομπάρσους που κάνουν βόλτες στη σκηνή, στο Ριγκολέτο και άλλα παλιά μελοδράματα, όταν οι πρωταγωνιστές τραγουδούν δυνατά για τους πόνους ή τις χαρές των χαρακτήρων που υποδύονται.

Ο Μεσσαρίτης ήταν ειδικός στην οδήγηση των ατμομηχανών. Του άρεσε να φωτογραφίζεται σαν να ήταν ο Μπόρις, τελευταίος βασιλιάς της Βουλγαρίας,πάνω στην ατμομηχανή, λερωμένος μέσα στο κάρβουνο, με το δεξί χέρι να στηρίζεται σε ένα μοχλό. Αλλά το βράδυ, όταν τελείωνε η δουλειά, ντυνόταν κομψότατα. Φορούσε άσπρο γιλέκο και πήγε να δειπνήσει στον κήπο ενός ξενοδοχείου που ονομάζονταν Ξενοδοχείο της Γαλλίας. Αυτό το ξενοδοχείο βρισκόταν σχεδόν πάνω στη θάλασσα και εκεί έτρωγε εξαιρετικό πιλάφι, εξαίσια αλατισμένο και κομμάτια ψημένο αρνί, που ήταν τρυφερό και σχεδόν γλυκό, σαν κέικ. Ο Μεσσαρίτης ήταν πολύ συναισθηματικός και ρομαντικός, πάντα ερωτευμένος με κυρίες και δεσποινίδες που ήταν απρόσιτες γι’ αυτόν. Όταν έφτανε το βράδυ και ήταν μαζί μας στο καφενείο, μπροστά στη θάλασσα, άφηνε να ξεχυθεί από την καρδιά του το καταπιεσμένο πάθος, τραγουδώντας με χαμηλή φωνή αποσπάσματα ελληνικών τραγουδιών, σαν ατμομηχανή που άφηνε σιγά σιγά τον ατμό της:

Αυτά τα μαύρα μάτια που με κοιτάζουνε,
χαμήλωσε τα λίγο γιατί με σφάζουνε [2]
…
Αυτές οι αλιευτικές εκστρατείες ήταν μεγάλη χαρά για μένα. Όλη αυτή η εξαιρετική ομορφιά που είδα στην Ελλάδα σαν παιδί, είναι ότι το πιο όμορφο έχω δει μέχρι στιγμής στη ζωή μου, και άφησε δυνατές εντυπώσεις βαθιά στην ψυχή και στο μυαλό μου γιατί είμαι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος που αισθάνεται και αντιλαμβάνεται τα πάντα εκατό φορές πιο έντονα από τους άλλους.”

[1] https://books.google.it/books?id=Us2gDQAAQBAJ&pg=PT21
[2] http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=18981

Advertisements

No. 1182 Σολομών, Σαρίνα, Άσερ, Βαρούχ, Βίκτωρ, Ιωσήφ, Ροβήμ, Στάμω, Σούζη, Τζόγια, Σάρρα, Εσθήρ

Αυτά είναι τα ονόματων των παιδιών εβραϊκών οικογενειών του Βόλου ηλικίας έως 10 χρονών που βρήκανε το θάνατο στη φρίκη του Άουσβιτς. Ήταν η νύχτα της 24ης προς 25η Μαρτίου 1944 όταν οι Γερμανοί μάζεψαν τους Εβραίους της πόλης μας που δεν έφυγαν ή δεν μπορούσαν να φύγουν.

Με την συνθηκολόγηση των Ιταλών, η πόλη βρέθηκε στα χέρια των Γερμανών, που δεν άργησαν να εφαρμόζουν τις φρικτές οδηγίες του Βερολίνου. Στις 30 Σεπτεμβρίου ο φρούραρχος του Βόλου ζήτησε από τον αρχιραββίνο Μωυσή Πεσάχ να συντάξει ένα ακριβή κατάλογο των Εβραίων της πόλης. Ο Πεσάχ που προφανώς ήξερε το δράμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, πήγε στον μητροπολίτη Ιωακείμ να τον συμβουλευτεί. Ο Ιωακείμ μίλησε στον πρόξενο Έλμουτ Σέφελ που του είπε πως οι Εβραίοι της πόλης πρέπει να φύγουν για να προστατευτούν. Ο ίδιος ο μητροπολίτης έδωσε μια συστατική επιστολή στον “γηραιό αδερφό” όπως αποκάλεσε τον Πεσάχ ώστε να του παρασχεθεί οποιαδήποτε βοήθεια του χρειαστεί.

Οι περισσότεροι ακολούθησαν την συμβουλή και έφυγαν – οι περισσότεροι προς το Πήλιο και άλλοι για άλλες πόλεις. Λίγες μέρες μετά η γερμανική διοίκηση δημοσίευσε στον τοπικό τύπο μια ανακοίνωση που ζητούσε από τους Εβραίους να γυρίσουν στα σπίτια τους. Οι περισσότεροι δεν γύρισαν. Κάποιοι παρεξήγησαν την προσωρινή απραξία των Γερμανών και γύρισαν. Κάποιοι πιο αδύναμοι δεν έφυγαν ποτέ.

Έτσι έφτασε η 24η προς 25η Μαρτίου του 1944. Εκείνη τη νύχτα οι Γερμανοί συνέλαβαν περίπου 150+ μέλη της ισραηλιτικής κοινότητας[1]που βρίσκονταν στην πόλη λεηλάτησαν τα σπίτια τους και ανατίναξαν την συναγωγή [2]. Οι συλληφθέντες φυλακίστηκαν προσωρινά στην Κίτρινη Αποθήκη και σε λίγες μέρες εστάλησαν με άλλους Εβραίους από Τρίκαλα,Λάρισα Αθήνα,Γιάννενα, Άρτα, Πρέβεζα στάλθηκαν με τραίνο στο Άουσβιτς όπου οι περισσότεροι απεβίωσαν σε φρικτές συνθήκες. Ακολουθεί παρακάτω η λίστα των θυμάτων της ισραηλιτικής κοινότητας από το [3]. Η φωτογραφία είναι από την κατεστραμμένη από τους γερμανούς συναγωγή του Βόλου
όταν μετά την κατοχή επανήλθαν τα μέλη της ισραηλιτικής κοινότητας (ΔΗΚΙ, [4]).

Nα πω ποτέ πια;… Είμαι σίγουρος ότι η φρίκη του Κακού δεν έχει εξαλειφθεί και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τριγυρίζει στον πλανήτη και θα τριγυρίζει για πολύ καιρό ακόμα. Καθήκον μας είναι όμως να ελαχιστοποιηθεί. Η ενημέρωση και η ευαισθητοποίησή μας είναι τα κύρια μέσα. Σ’ αυτό τον σκοπό αποβλέπει η σημερινή ανάρτηση…

Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΒΟΛΟΥ [3]
(ΑΑ, όνοματεπώνυμο, ηλικία, τόπος καταγωγής, όνομα(τα) γονέων, λοιπές πληροφορίες)

1 ΑΕΛΙΩΝ ΔΑΥΙΔ 16 Βόλος,ΣΟΛΟΜΩΝ,ΡΕΒΕΚΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
2 ΑΕΛΙΩΝ ΡΑΧΗΛ 75 Βόλος,ΛΕΩΝ,ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
3 ΑΕΛΙΩΝ ΣΑΟΥΛ 32 Βόλος,ΜΟΡΔΟΧΑΙ ΣΑΡΑ ΛΕΩΝΟΡΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
4 ΑΕΛΙΩΝ ΣΟΛΟΜΩΝ 4Βόλος,ΜΟΡΔΟΧΑΙ ΣΑΡΑ ΡΕΒΕΚΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
5 ΑΛΧΑΝΑΤΗ ΕΣΘΗΡ 10 Βόλος,ΜΩΥΣΗΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
6 ΑΛΧΑΝΑΤΗ ΜΑΛΚΑ 15 Βόλος,ΜΩΥΣΗΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
7 ΑΛΧΑΝΑΤΗΣ ΙΟΥΔΑΣ 17 Βόλος,ΜΩΥΣΗΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
8 ΑΛΧΑΝΑΤΗΣ ΙΩΣΗΦ 12 Βόλος,ΜΩΥΣΗΣ,ΕΣΘΗΡ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
9 ΑΛΧΑΝΑΤΗΣ ΜΩΥΣΗΣ 40 Βόλος,ΓΙΟΥΔΑΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
10 ΑΛΜΠΕΛΑΝΣΗ ΡΟΖΑ 35 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
11 ΑΛΜΠΕΛΑΝΣΗΣ ΙΑΚΩΒΟΣ 18 Βόλος,ΣΑΜΟΥΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
12 ΑΛΜΠΕΛΑΝΣΗΣ ΙΩΣΗΦ 35 Βόλος,ΣΑΜΟΥΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
13 ΑΛΜΠΕΛΑΝΣΗΣ ΡΑΦΑΗΛ 18 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
14 ΑΛΜΠΕΛΑΝΣΗΣ ΣΑΜΟΥΗΛ 33 Βόλος ΆΟΥΣΒΙΤΣ
15 ΑΣΣΕΟ ΙΑΚΩΒΟΣ 24Βόλος,ΙΕΣΟΥΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
16 ΑΣΣΕΟ ΛΟΥΝΑ 75 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
17 ΑΣΣΕΟ ΣΑΛΒΑΤΩΡ 50 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
18 ΑΣΣΕΟ ΖΑΧΑΡΙΑΣ 24Βόλος,ΡΑΦΑΗΛ Βόλος-ΕΚΤΕΛΕΣΗ26.4.1944
19 ΑΤΟΥΝ ΕΣΘΗΡ 45 Βόλος,ΙΣΑΑΚ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
20 ΒΑΡΟΥΧ ΑΣΣΕΡ 22 Βόλος ΑΒΡΑΑΜ,ΖΑΓΟΡΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ
21 ΒΑΡΟΥΧ ΒΑΡΟΥΧ 81 Βόλος,ΜΕΝΑΧΕΜ,ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ,ΤΡΙΚΑΛΑ-ΚΑΚΟΥΧ 4.11.44
22 ΓΚΑΝΗΣ ΙΩΣΗΦ 45 Βόλος,ΜΕΓΗΡ,ΣΙΜΧΑ,ΤΖΟΓΙΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
23 ΓΚΑΝΗ ΤΖΟΓΙΑ ΜΑΤΣΑ 40 Βόλος,ΙΩΣΗΦ,ΧΑΝΑ,ΙΩΣΗΦ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
24 ΓΚΑΝΗ ΣΑΡΙΝΑ 4Βόλος,ΙΩΣΗΦ,ΤΖΟΓΙΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
25 ΓΚΑΝΗΣ ΑΣΣΕΡ 6 Βόλος,ΙΩΣΗΦ,ΤΖΟΓΙΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
26 ΓΚΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΧ 8 Βόλος,ΙΩΣΗΦ,ΤΖΟΓΙΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
27 ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΑΝΝΑ ΣΑΚΚΗ 41 Βόλος,ΜΩΥΣΗΣ,ΡΑΧΗΛ,ΡΑΦΑΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
28 ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΟΛΓΑ 45 Βόλος ΒΙΚΤΩΡ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
29 ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ 80 Βόλος,ΡΑΦΑΗΛ,ΣΟΥΛΤΑΝΑ,ΕΣΘΗΡ,ΠΗΛΙΟ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ25.3.1944
30 ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΡΑΦΑΗΛ 54 Βόλος ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΧΡΥΣΑΝΑ ΑΝΝΑ
31 ΔΕΚΑΣΤΡΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ 14 Βόλος,ΣΟΛΟΜΩΝ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
32 ΔΕΚΑΣΤΡΟΥ ΔΑΥΙΔ 14 Βόλος,ΔΑΝΙΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
33 ΔΕΚΑΣΤΡΟΥ ΛΟΥΙΖΑ 35 Βόλος,ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
34 ΔΕΚΑΣΤΡΟΥ ΡΕΙΝΑ 12 Βόλος,ΓΑΒΡΙΗΛ,ΛΟΥΙΖΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
35 ΔΕΚΑΣΤΡΟΥ ΣΟΦΟΥΛΑ 12 Βόλος,ΓΑΒΡΙΗΛ,ΛΟΥΙΖΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
36 ΔΕΚΑΣΤΡΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝ 19 Βόλος,ΓΑΒΡΙΗΛ,ΛΟΥΙΖΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
37 ΔΟΣΤΗΣ ΔΑΥΙΔ 72 Βόλος,ΙΣΑΑΚ,ΡΑΧΗΛ,ΛΕΑ,ΠΤΕΛΕΟΣ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ
38 ΖΑΚΑΡ ΔΑΝΙΗΛ 50 Βόλος,ΕΜΠΟΡΟΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
39 ΖΑΚΑΡ ΗΛΙΑΣ 23 Βόλος,ΔΑΝΙΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
40 ΖΑΚΑΡ ΜΕΝΑΧΕΜ 25 Βόλος,ΔΑΝΙΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
41 ΖΑΚΑΡ ΒΙΚΤΩΡ 7 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
42 ΖΑΚΑΡ ΙΩΣΗΦ 9 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
43 ΖΑΚΑΡ ΕΥΤΥΧΙΑ 13 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
44 ΖΑΚΑΡ ΡΕΒΕΚΚΑ 40 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
45 ΙΑΚΩΒΟΥ ΣΑΒΒΑΣ 17 Βόλος,ΣΕΜΟΣ,ΡΕΒΕΚKΑ
46 ΙΩΣΑΦΑΤ ΙΩΒΕΛ 40 Βόλος,ΜΩΥΣΗΣ,ΡΕΒΕΚΚΑ,ΕΣΘΗΡ,ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ
47 ΙΩΣΗΦ ΗΛΙΑΣ 55 Βόλος,ΣΑΜΟΥΗΛ ΑΡΓΥΡ/ΒΟΣ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
48 ΚΑΜΠΕΛΗΣ ΣΑΜΟΥΗΛ 55 Βόλος,ΣΑΛΑΜΟ,ΦΛΩΡΑ,ΡΟΖΑ Βόλος-ΕΚΤΕΛΕΣΗ10.3.1943
49 ΚΑΠΕΤΑΣ ΣΕΜΑΧ 40 Βόλος,ΝΙΣΗΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
50 ΚΑΠΕΤΑ ΡΕΤΖΙΝΑ 30 Βόλος,ΣΕΜΑΧ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
51 ΚΑΠΕΤΑΣ ΝΙΣΗΜ 14 Βόλος,ΣΕΜΑΧ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
52 ΚΑΠΕΤΑ ΤΖΑΜΗΛΑ 35 Βόλος,ΝΙΣΗΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
53 ΚΑΣΤΡΟΥ ΙΣΑΑΚ 30 Βόλος,ΔΑΥΙΔ,ΜΑΤΘΙΛΔΗΑΟΥΣΒΙΤΣ
54 ΚΑΣΤΡΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝ 27 Βόλος,ΔΑΥΙΔ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
55 ΚΑΣΤΡΟΥ ΡΟΥΛΑ 14Βόλος,ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
56 ΚΟΕΝ ΒΕΝΙΑΜΙΝ 36 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
57 ΚΟΕΝ ΕΥΦΡΑΙΜ 65 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
58 ΚΟΕΝ ΖΑΚ ,;, Βόλος,ΜΩΥΣΗΣ,
59 ΚΟΕΝ ΧΑΙΜ 27 Βόλος ΒΑΛΑΣΗΣ,ΝΕΧΑΜΑ,ΛΑΡΙΣΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ2.4.1944
60 ΚΟΕΝ ΙΑΚΩΒΟΣ 22 Βόλος ΒΑΛΑΣΗΣ,ΝΕΧΑΜΑ,ΛΑΡΙΣΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ2.4.1944
61 ΚΟΕΝ ΙΣΑΑΚ 18 Βόλος,ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
62 ΚΟΕΝ ΙΣΑΑΚ 60 Βόλος,ΡΟΒΗΜ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
63 ΚΟΕΝ ΙΩΣΗΦ 49 Βόλος,ΣΥΜΕΩΝ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
64 ΚΟΕΝ ΛΟΥΝΑ 30 Βόλος ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
65 ΚΟΕΝ ΛΟΥΝΑ 48 Βόλος ΑΒΡΑΑΜ,ΝΤΟΝΑ,ΠΗΛΙΟ-ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ,
66 ΚΟΕΝ ΙΑΚΩΒΟΣ 22 Βόλος,ΜΩΥΣΗΣ ΒΙΔΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
67 ΚΟΕΝ ΜΑΖΛΙΑΧ 80 Βόλος,ΦΛΩΡΑ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
68 ΚΟΕΝ ΦΛΩΡΑ 80 Βόλος,ΜΑΖΛΙΑΧ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
69 ΚΟΕΝ ΧΑΙΜ 55 Βόλος,ΜΑΖΛΙΑΧ,ΦΛΩΡΑ-ΜΑΤΘΙΛΔΗΑΟΥΣΒΙΤΣ
70 ΚΟΕΝ ΜΑΤΘΙΛΔΗ 47 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
71 ΚΟΕΝ ΜΑΖΛΙΑΧ 28 Βόλος,ΧΑΙΜ,ΜΑΤΘΙΛΔΗΑΟΥΣΒΙΤΣ
72 ΚΟΕΝ ΜΠΕΛΙΝΑ 14 Βόλος ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
73 ΚΟΕΝ ΝΙΣΗΜ 45 Βόλος,ΓΙΟΥΔΑΣ,ΕΣΘΗΡ,
74 ΚΟΕΝ ΡΑΧΗΛ 44Βόλος,ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
75 ΚΟΕΝ ΧΑΙΜ 16 Βόλος,ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΡΑΧΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
76 ΚΟΕΝ ΣΙΛΒΑ 13 Βόλος,ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΡΑΧΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
77 ΚΟΕΝ ΡΕΤΖΙΝΑ 70 Βόλος,ΣΙΜΨΩΝ,ΚΑΤΩ ΛΕΧΩΝΙΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ 26.4.1944
78 ΚΟΕΝ ΙΣΑΑΚ 42 Βόλος,ΣΙΜΨΩΝ,ΡΕΤΖΙΝΑ,ΚΑΤΩ ΛΕΧΩΝΙΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ 26.4.1944
79 ΚΟΕΝ ΡΕΙΝΑ 67 Βόλος,ΣΑΛΩΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
80 ΚΟΕΝ ΜΩΣΕ 20 Βόλος,ΣΑΛΩΜ,ΡΕΙΝΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
81 ΚΟΕΝ ΣΑΜΠΕΘΑΙ 35 Βόλος,ΔΑΥΙΔ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
82 ΚΟΜΦΟΡΤΗ ΑΛΕΓΡΑ 35 Βόλος ΑΒΡΑΑΜ,ΕΣΤΕΡ,ΧΑΙΜ
83 ΚΟΜΦΟΡΤΗ ΜΑΤΘΙΛΔΗ 16 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΛΕΓΡΑ
84 ΚΟΜΦΟΡΤΗΣ ΑΒΡΑΑΜ 18 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΛΕΓΡΑ
85 ΚΟΜΦΟΡΤΗΣ ΙΣΑΑΚ 19 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΛΕΓΡΑ
86 ΚΟΜΦΟΡΤΗΣ ΙΑΚΩΒΟΣ 14, Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
87 ΚΟΥΛΙΑ ΣΑΡΡΑ ΛΕΒΗ 53 Βόλος,ΜΙΧΑΗΛ,ΡΙΖΟΣ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
89 ΛΕΒΗ ΡΕΙΝΑ 40 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
88 ΛΕΒΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ 25 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
90 ΛΕΒΗ ΣΑΡΡΑ 72 Βόλος,ΙΣΑΑΚ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
91 ΛΕΒΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ 49 Βόλος,ΓΙΟΥΔΑΣ,ΖΙΜΠΟΥΛΑ,ΕΚΤΕΛΕΣΗ 2.6.1942 ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ
92 ΛΕΒΗΣ ΜΑΤΑΘΙΑΣ 60 Βόλος Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
93 ΛΕΒΗΣ ΜΕΝΑΧΕΜ 24 Βόλος,ΧΑΙΜ,ΣΑΡΑ,ΠΟΡΕΙΑ,ΘΑΝΑΤΟΥ 1945
94 ΛΕΒΗΣ ΣΑΛΒΑΤΩΡ 65 Βόλος,ΜΙΧΑΗΛ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
95 ΛΕΒΗΣ ΧΑΙΜ 60 Βόλος,ΣΟΛΟΜΩΝ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
96 ΜΑΝΟΑΧ ΡΕΤΖΙΝΑ-ΛΟΥΙΖΑ 58 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
97 ΜΑΤΑΘΙΑ ΜΑΡΙΚΑ 48 Βόλος,ΜΑΤΑΘΙΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
98 ΜΑΤΑΘΙΑ ΣΤΕΡΙΝΑ 11 Βόλος,ΜΑΤΑΘΙΑ,ΜΑΡΙΚΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
99 ΜΑΤΑΘΙΑ ΑΛΕΓΡΑ 15 Βόλος,ΜΑΤΑΘΙΑ,ΜΑΡΙΚΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
100 ΜΑΤΑΘΙΑ ΑΝΝΑ 18 Βόλος,ΜΑΤΑΘΙΑ,ΜΑΡΙΚΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
101 ΜΑΤΑΘΙΑ ΝΙΝΑ 20 Βόλος,ΣΑΜΟΥΗΛ,ΛΑΡΙΣΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ12.8.1942
102 ΜΑΤΑΘΙΑΣ ΑΣΣΕΡ 26 Βόλος,ΣΑΜΟΥΗΛ,ΛΑΡΙΣΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ21.12.1942
103 ΜΕΝΑΧΕΜ ΣΑΜΟΥΗΛ 68 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
104 ΜΕΝΑΧΕΜ ΤΖΟΓΙΑ 70 Βόλος,ΣΑΜΟΥΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
105 ΜΠΙΛΕΛ ΛΕΩΝ 44, Βόλος,ΜΟΡΔΟΧΑΙ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
106 ΜΩΥΣΗ ΕΣΘΗΡ 27 Βόλος,ΕΛΙΑΣΑΦ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
107 ΜΩΥΣΗ ΦΑΛΚΟΝΑ 70 Βόλος,ΙΩΣΗΦ,ΚΑΤΩ ΛΕΧΩΝΙΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ 15.6.1944
108 ΜΩΥΣΗΣ ΙΩΣΗΦ 70 Βόλος,ΦΑΛΚΟΝΑ,ΚΑΤΩ ΛΕΧΩΝΙΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ 15.6.1944
109 ΝΕΓΡΙΝ ΗΛΙΑΣ 35 Βόλος,ΓΙΟΥΔΑΣ,ΧΑΝΟΥΛΑ,ΡΕΒΕΚΑ,ΠΤΕΛΕΟΣ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ 27.3.1944
110 ΝΙΣΗΜ ΣΤΕΛΛΑ 18 Βόλος ΑΑΡΩΝ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
111 ΟΒΒΑΔΙΑΣ ΙΩΣΗΦ 80 Βόλος,ΙΑΚΩΒΟΣ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
112 ΠΕΣΑΧ ΣΑΡΡΑ 70 Βόλος,ΜΩΥΣΗΣ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
113 ΣΑΔΕΚΑΡΙΟΣ ΡΟΜΠΕΡΤΟ 14, Βόλος,ΣΑΜΟΥΗΛ,ΝΙΝΑ,
114 ΣΑΔΕΚΑΡΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ 18 Βόλος,ΣΑΜΟΥΗΛ,ΝΙΝΑ,
115 ΣΑΔΕΚΑΡΙΟΣ ΙΩΣΗΦ 14 Βόλος,ΣΑΜΟΥΗΛ,ΝΙΝΑ,
116 ΣΑΔΕΚΑΡΙΟΣ ΝΙΝΑ ΑΜΑΡ 32 Βόλος,ΙΩΣΗΦ,ΛΟΥΝΑ,ΣΑΜΟΥΗΛ
117 ΣΑΔΕΚΑΡΙΟΣ ΙΣΡΑΗΛ 38 Βόλος,ΙΩΣΗΦ,ΡΕΙΝΑ Βόλος-ΕΚΤΕΛΕΣΗΑπρ44
118 ΣΑΔΕΚΑΡΙΟΣ ΣΑΡΡΑ 40 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
119 ΣΑΚΚΗ ΕΣΘΗΡ 38 Βόλος,ΙΑΚΩΒ,ΤΖΑΜΗΛΑ,ΛΕΩΝ,
120 ΣΑΚΚΗΣ ΓΙΟΥΔΑΣ 40 Βόλος ΑΒΡΑΑΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
121 ΣΑΚΚΗΣ ΑΒΡΑΑΜ 16 Βόλος,ΓΙΟΥΔΑΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
122 ΣΑΚΚΗΣ ΙΣΑΑΚ 19 Βόλος,ΙΕΣΟΥΛΑΣ,ΛΑΡΙΣΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ26.6.1944
123 ΣΑΚΚΗΣ ΛΕΩΝ 23 Βόλος,ΙΣΑΑΚ,ΡΑΧΗΛ,ΜΑΧΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ-29.6.44
124 ΣΑΛΑΜΑ ΡΟΖΑ 45 Βόλος ΑΒΡΑΑΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
125 ΣΑΛΑΜΑ ΜΑΡΘΑ 18 Βόλος ΑΒΡΑΑΜ,ΡΟΖΑ,
126 ΣΑΛΑΜΑΣ ΓΙΑΧΙΕΛ 23 Βόλος ΑΒΡΑΑΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
127 ΣΑΛΑΜΑΣ ΜΩΥΣΗΣ 20 Βόλος ΑΒΡΑΑΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
128 ΣΑΜΠΕΘΑΙ ΑΖΡΙΕΛ 27 Βόλος,ΗΛΙΑΣ,ΕΥΑ,ΚΑΚ/ΧΙΕΣ-7.2.41,
129 ΣΑΣΣΩΝ ΙΣΑΑΚ Α 55 Βόλος ΑΑΡΩΝ ΒΙΚΤΩΡΙΑ,ΛΟΥΙΖΑ,
130 ΣΑΣΣΩΝ ΛΟΥΙΖΑ 48 Βόλος,ΙΣΑΑΚ,
131 ΣΑΣΣΩΝ ΣΑΜΟΥΗΛ 70 Βόλος ΑΑΡΩΝ ΒΙΚΤΩΡΙΑ,ΜΠΑΝΣΕΒΑ,
132 ΣΑΣΣΩΝ ΜΠΑΝΣΕΒΑ ΡΕΚΑΝΑΤΙ 65 Βόλος,ΓΙΟΥΔΑΣ,ΜΑΛΚΑ,ΣΑΜΟΥΗΛ,
133 ΣΕΔΑΚΑΣ ΜΩΥΣΗΣ 50 Βόλος,ΡΑΦΑΗΛ,ΣΑΡΑ,ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ 19.8.1944
134 ΣΕΜΑΓΙΑ ΕΣΘΗΡ 70 Βόλος,ΣΙΜΩΝ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
135 ΣΕΜΟΥ ΡΑΧΗΛ 30 Βόλος,ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
136 ΣΕΜΟΣ ΡΟΒΗΜ 2 Βόλος,ΛΑΖΑΡΟΣ,ΡΑΧΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
137 ΣΕΜΟΥ ΣΤΑΜΩ 5 Βόλος,ΛΑΖΑΡΟΣ,ΡΑΧΗΛ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
138 ΤΑΡΑΜΠΟΥΛΟΥΣ ΣΑΜ 39 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
139 ΤΑΡΑΜΠΟΥΛΟΥΣ ΟΒΑΔΙΑΣ 65 Βόλος,ΡΟΖΑ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
140 ΤΑΡΑΜΠΟΥΛΟΥΣ ΡΟΖΑ 65 Βόλος,ΟΒΑΔΙΑΣ Βόλος-ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ
141 ΤΑΡΑΜΠΟΥΛΟΥΣ ΡΑΧΗΛ 45 Βόλος,ΟΒΑΔΙΑΣ,ΡΟΖΑ,ΙΑΚΩΒΟΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
142 ΦΑΡΑΤΖΗΣ ΜΩΥΣΗΣ 38 Βόλος,ΛΕΩΝ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
143 ΦΕΡΕΤΖΗΣ ΣΑΛΩΜ 32 Βόλος,ΗΛΙΑΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
144 ΦΕΡΕΤΖΗ ΛΕΛΑ 22 Βόλος ΑΣΣΕΡ,ΜΑΤΙΛΝΤΑ,ΖΑΔΩΚ,
145 ΦΕΡΕΤΖΗΣ ΗΛΙΑΣ 2 Βόλος,ΖΑΔΩΚ,ΛΕΛΑ,
146 ΦΕΡΕΤΖΗΣ ΑΣΣΕΡ 55 Βόλος,ΙΩΣΗΦ,ΛΕΑ,ΜΑΤΙΛΝΤΑ,
147 ΧΑΛΦΟΝ ΧΑΙΜ 45 Βόλος,ΜΠΑΡΟΥΧ,ΙΝΤΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
148 ΧΑΛΦΟΝ ΙΝΤΑ 33 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
149 ΧΑΛΦΟΝ ΣΟΥΖΗ 8 Βόλος,ΧΑΙΜ,ΙΝΤΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
150 ΧΑΛΦΟΝ ΤΖΟΓΙΑ 4Βόλος,ΧΑΙΜ,ΙΝΤΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
151 ΧΑΤΖΗ ΖΙΜΠΟΥΛΑ 30 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
152 ΧΑΤΖΗ ΣΑΡΡΑ 9 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
153 ΧΑΤΖΗ ΕΣΘΗΡ 7 Βόλος,ΧΑΙΜ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
154 ΧΑΜΠΙΜΠ ΑΒΡΑΑΜ 60 Βόλος ΑΟΥΣΒΙΤΣ
155 ΧΑΤΖΗ ΣΑΡΡΑ ΓΚΑΝΗ 68 Βόλος,ΜΕΓΗΡ,ΣΙΜΧΑ,ΗΛΙΑΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
156 ΧΑΤΖΗΣ ΣΟΛΟΜΩΝ 25 Βόλος,ΗΛΙΑΣ,ΣΑΡΡΑ,ΕΚΤΕΛΕΣΗ-ΤΣΑΓΚΛΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ,
157 ΧΑΤΖΗΣ ΧΑΙΜ 36 Βόλος,ΗΛΙΑΣ,ΣΑΡΡΑ ΑΟΥΣΒΙΤΣ

[1] Η ισραηλιτική κοινότητα του Βόλου είχε περίπου 850 μέλη στην αρχή του πολέμου.
[2] Πολλά κείμενα γράφουν ότι η συναγωγή ανατινάχτηκε από τους Γερμανούς το Μάρτιο του 1943. Είναι λάθος μιας και το 1943 η πόλη ήταν υπό την κατοχή των Ιταλών.
[3] Σύλλογος απογόνων θυμάτων Ολοκαυτώματος
http://greekholocaustsuccessors.blogspot.com/2010/02/blog-post_6009.html
[4] Ραφαήλ Φρεζή, Η ισραηλιτική κοινότητα του Βόλου, Βόλος 1881-1955 Συλλογικό έργο, Βόλος ΔΗΚΙ 2004.

Νο. 1181 O “διπλός” θάνατος του Κάρολου Ογλ

Από το Parliamentary Papers, Volume 82, Great Britain. Parliament. House of Commons H.M. Stationery Office, 1878. Τους κύκλους και τα βέλη τα έβαλα για την διευκόλυνση σας. Δείχνουν τις θέσεις των Τούρκων, των επαναστατών, το σημείο δολοφονίας, και τα χωριά Μακρινίτσα, Πορταριά και Eski Volo (Εσκί Βόλος = Άνω Βόλος!). ΟΚ, η προοπτική του δεν θα την έλεγες και τέλεια, αλλά η απεικόνηση είναι εντυπωσιακή. Το εργοστάσιo στα δεξιά κάτω είναι ο ατμόμυλος του Μουσούρη στο σημερινό Παπαστράτου. Το βαρκάκι είναι ακριβώς μπροστά εκεί που σήμερα βρίσκεται το πάρκο του Αγίου Κων/νου..

140 χρόνια (*) σήμερα από τον θάνατο του Ογλ. Μερικοί ξέρουν τα γεγονότα [1] . Άλλοι όχι. Η ιστορική μνήμη είναι υπόθεση όλων μας.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με την επανάσταση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στα 1875 και με την αιτία μιας κακής σοδειάς, που έκανε τη βαριά φορολογία των Οθωμανών αβάσταχτη, αρχίζει μια σημαντική φάση του Ανατολικού Ζητήματος το οποίο οδήγησε σε δραστικές αλλαγές στα σύνορα των Βαλκανίων. Η αποτυχία της διπλωματίας στην σύνοδο της Κων/πολης του 1877 και ο ρωσοτουρκικός πόλεμος που ακολούθησε έστρωσε το έδαφος για την Ελληνική επανάσταση του 1878.

Χαρακτηριστικό των συρράξεων ήταν η εμφάνιση πολλών ευρωπαίων πολεμικών ανταποκριτών που παρακολουθούσαν από κοντά τα τεκταινόμενα και τηλεγραφούσαν στις εφημερίδες τους πολλές λεπτομέρειες της κατάστασης. Ένας απ΄ αυτούς ήταν και ο Κάρολος Ογλ (1851-1878), ένας νεαρός αρχιτέκτονας που αφού πήρε το πτυχίο του στο Λονδίνο ήρθε στην Αθήνα το 1875 και άρχισε να εργάζεται για τον Ε. Τσίλλερ. Ταυτόχρονα με την εργασία του άρχισε να στέλνει ανταποκρίσεις στο περιοδικό “Builder” (Χτίστης) σχετικές με την ανοικοδόμηση της Αθήνας.

Συνεπαρμένος από το πολεμικό κλίμα των ημερών έγινε πολεμικός ανταποκριτής των Τάιμς του Λονδίνου στα 1876. Μετά από μια σύντομη αποστολή στο Μαυροβούνιο και την Αλβανία επιστρέφει στην Αθήνα στις αρχές του 1887, από όπου συνεχίζει να στέλνει ανταποκρίσεις οι οποίες με τον καιρό γίνονται βαθύτερες. Αναλύει θέματα όπως “Η Ελλάδα και το Ανατολικό Ζήτημα”, ο “Ελληνικός Προϋπολογισμός” αλλά και πιο δύσκολα όπως “Έλληνες Πειρατές και Πατριώτες” όπου με λιτή και ρομαντική γλώσσα δείχνει ότι κατέχει ένα βαθύτερο αισθητήριο.

Ταυτόχρονα αποκτά σχέσεις με τον Χαρίλαο Τρικούπη ο οποίος σαν υπουργός των Εξωτερικών προτείνει την απονομή του Αργυρού Σταυρού στον νεαρό (μόλις 26 χρονών) δημοσιογράφο. Η υποψία μου είναι ότι ο Τρικούπης βλέπει την δύναμη της γραφίδας του Ογλ, την ρομαντική προσωπικότητα και τον φιλελληνισμό του προσπαθεί να τον “δέσει” στον φιλελληνικό άρμα με το παράσημο. Οι ανταποκρίσεις του Ογλ είναι κεφάλαιο για την ελληνική προσπάθεια. Χαρακτηριστικό είναι ένα άρθρο του με ημερομηνία 4 Ιανουαρίου 1878 (με το παλιό ημερολόγιο):

“Ελληνισμός δεν είναι πολιτικό κόμμα ούτε όνειρο των λογίων. Είναι όπως και ήταν ένστικτο, έμπνευση στην ψυχή του κάθε Έλληνα. Όποιους και να συναντήσετε, ραγιάδες και ελεύθερους, πολιτικούς, χωρικούς, καθηγητές και εμπόρους, όλοι μιλούν για την κατάσταση της φυλής τους σαν να πρόκειται
για προσωπικό πόνο…
– Θα μας δώσουν την Θεσσαλία και την Ήπειρο, ρωτάει ο μοναχικός βοσκός αντί να ζητήσει πληροφορίες για την πώληση του κοπαδιού του.
– Έτσι θα φτάσετε στην Κωνσταντινούπολη, ρωτάει ο θυμωμένος λοχίας στις ασκήσεις μιας αδέξιας φρουράς.
– Καλή χρονιά, κύριε, και να συναντηθούμε σύντομα κάτω από τον θόλο της Αγίας Σοφιάς, ψιθυρίζει ο εμποράκος πίσω από τον πάγκο του…”

Σύντομα (9 Ιαν. 1878) ξεκινά για την Χαλκίδα “έφιππος, με μια τσάντα που είχε ένα υπνόσακκο, λίγα ρούχα, σκόνη για τους ψύλλους, μια πυξίδα, ένα χάρτη, ένα ρεβόλβερ και ένα μαστίγιο για να διώχνει τα τσομπανόσκυλα” [2]. Από εκεί μεταδίδει για τις κινήσεις του Ελληνικού στρατού. Σύντομα πάει στην Λαμία και περνάει τα σύνορα προς την Τουρκία στην Σούρπη. Από τον Αλμυρό στέλνει ένα τηλεγράφημα (2 Φεβ. 1878) στο οποίο στηλιτεύει τους Τούρκους στρατιώτες που προσπαθούν να πουλήσουν λάφυρα που “μαζεύαν” τρομοκρατώντας από όπου περνούσαν. Περιγράφει τους άτακτους Έλληνες εθελοντές που βαδίζουν προς το Πήλιο. “… τους είδα πάλι στα σύνορα … και είχαν τα μαύρα τους τα χάλια. Αλλά ήταν γεμάτοι ενθουσιασμό και αυτό πεποίθηση για το σκοπό τους. Σήμερα έδιωξαν τους Τούρκους από τον Πλάτανο, αύριο θα βρίσκομαι μαζί τους”.

Τον επόμενο μήνα ο Ογλ συνεχίζει να γράφει για την επανάσταση στο Πήλιο. Εντυπωσιακή είναι η ιστορία με τις σφαγές των Τούρκων στην Βουλγαρινή (επαρχία Αγιάς) όπου ζητάει από τον Βρετανό επίτροπο Longworth να πάει επί τόπου να επιβεβαιώσει τις σφαγές, αλλά γυρίζει λέγοντας πως δεν έγινε τίποτα και διαψεύδει τις ανταποκρίσεις του Ογλ. Ο Ογλ πάει εκεί επί τόπου και σχεδόν “ανακρίνει” τους προεστούς που του αποκαλύπτουν ότι είπαν ψέματα στον Longworth γιατί τους είχε απειλήσει ο Αμούς αγάς, τούρκος αστυνομικός που ήταν υπεύθυνος για τις σφαγές.

Το γεγονός αυτό βάζει στο στόχαστρο τον Ογλ. Οι τουρκικές αρχές στέλνουν επίσημο έγγραφο στην Αγγλία όπου έμμεσα κατηγορούν τον Ογλ ως πράκτορα των επαναστατών. Ο Ογλ όμως είναι απτόητος. Διαπληκτίζεται με τον Χόβαρτ πασά – ένα τέως αξιωματικό του αγγλικού ναυτικού που είναι ναύαρχος των Τούρκων και στάλθηκε για να καταπνίξει την επανάσταση του Πηλίου. Ο Χόβαρτ είχε απειλήσει τους επαναστάτες ότι αν δεν “έρθουν σε συνεννόηση μαζί του”, θα βομβαρδίσει τη Μακρινίτσα. Ο Όγλ του διαμηνύει από το Βόλο «Επειδή πρόκειται να βομβαρδίσεις την Μακρυνίτσαν προς ασφάλειάν μου πηγαίνω εκεί». Ο Χόβαρτ τον απείλησε ότι θα τον διώξει από τα τουρκοκρατούμενα εδάφη και ο Όγλ του απαντάει: «Θα με διώξεις, αλλά δεν θα φύγω όπως έφυγες εσύ από την Αγγλίαν». Το κεφάλι του Ογλ έχει σίγουρα επικηρυχτεί.

Στις 17 Μαρτίου 1878 το πτώμα του βρίσκεται ακέφαλο πεταμένο στο Μέγα Ρέμα. Η δολοφονία του ανάβει φωτιά στην Ευρώπη. Οι φίλοι και συνάδελφοι του Ογλ, η οικογένεια του, καθώς και η Ελληνική κυβέρνηση αρχίζουν ένα αγώνα για να πιέσουν την Αγγλία να “τιμωρήσει” την Τουρκία. Το θέμα φτάνει στην Βουλή των Κοινοτήτων και τα πρακτικά της είναι κομμάτι της ελληνικής ιστορίας [3]. Όμως “λόγω έλλειψης αξιόπιστων μαρτύρων” η υπόθεση οδηγείται σε αδιέξοδο, και δεν θα καταλήξει πουθενά.

Στο μεταξύ, η κηδεία του Ογλ γίνεται στις 29 Μαρτίου 1878 δημοσία δαπάνη στην Αθήνα. Ο Ογλ τάφηκε δίπλα στον Κανάρη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Το νεαρό της ηλικίας του Ογλ συγκινεί ιδιαίτερα την κοινή γνώμη. Τα καταστήματα κλείνουν για να πάει ο κόσμος στην κηδεία. Ο Τιμολέων Φιλήμων στον επικήδειο λόγο του συγκρίνει το φιλλεληνισμό του Ογλ με αυτόν του Βύρωνα και του Κάνιγκ και καταλήγει λέγοντας ότι η βιογραφία του Ογλ συνοψίζεται σε τρεις λέξεις “έζησεν, εμαρτύρησεν και απέθανε δια την Ελλάδα”

Σ΄ αυτό το σημείο θα σταθώ στον τίτλο που έβαλα ότι “Ο Ογλ πέθανε δύο φορές”. Ενώ ο Βόλος έδωσε το όνομα του στην γνωστή οδό της πόλης, και στην Μακρινίτσα έγινε το μνημόσυνο του για τα 50 χρόνια από τον θάνατο του, στην Αθήνα, ο τάφος του πουλήθηκε σε άλλους και η μαρμάρινη επιτύμβια στήλη που υπήρχε εκεί “εξαφανίστηκε”. Το 1983 ο τότε βουλευτής Μαγνησίας Γιώργος Σούρλας ζήτησε πληροφορίες για την υπόθεση αυτή και απαίτησε να αποκατασταθεί η μνήμη του νεκρού. Η διοίκηση του Α΄ Νεκροταφείου του είπε, πως ορισμένοι τάφοι θεωρήθηκαν τάφοι αγνώστων και οι μαρμάρινες πλάκες διατέθηκαν για την πλακόστρωση πεζοδρομίων… Ενώ πολλές πηγές στο ιντερνετ [4] υπονοούν ότι η επιτύμβια στήλη χάθηκε, η αλήθεια είναι [2] ότι μεταφέρθηκε στην Μακρινίτσα και είναι σήμερα στο ηρώον στην Μπράνη…

(*) Σχεδόν 140, μιας και το 17 Μαρτίου είναι του παλιού ημερολογίου.

[1] Λεπτομέρειες στις αναρτήσεις του αγαπητού Aristides Papadopoulos:
http://anolehonia.blogspot.com/search/label/Ογλ
[2] Πολλά από τα στοιχεία για το κείμενο αυτό προέρχονται από το εξαιρετικό βιβλίο της Αγγελικής Μέρου
“Έγκλημα χωρίς τιμωρία – Βρετανοί πολεμικοί ανταποκριτές στην Θεσσαλία 1878-1883 και η δολοφονία του Κάρολου Ογλ, Εκδόσεις Ταχυδρόμος 2010.
[3] Πρακτικά Βουλής Κοινοτήτων.
The Parliamentary Debates (Authorized Edition), Wyman, 1878, σελίδες 1956 έως 2004
https://books.google.com/books?id=xYo0AQAAMAAJ
και
Parliamentary Papers, Volume 82, Great Britain. Parliament. House of Commons
H.M. Stationery Office, 1878
https://books.google.com/books?id=qVMTAAAAYAAJ
[4] Μηχανή του Χρόνου
http://www.mixanitouxronou.gr/karolos-ogl-o-filellinas-ant…/

Το μνημείο του Ογλ με την επιτύμβια πλάκα.
Φωτογραφία του αγαπητού Thanasis Germanos

Νο. 1180 Το τέλος της παιδικής μου ηλικίας – Τάκης ο Μπούλιας ή Παναγίτσας (κείμενο Γιάννη Τσίγκρα – φωτο Raymond V. Schoeder)

ΣΗΜ. Το παρακάτω κείμενο είχε δημοσιευθεί στο http://giannistsigkras.blogspot.com/ που δεν υπάρχει πια online. Το βρήκα μέσω του Wayback Machine. Η φωτογραφία ανέβηκε στο https://tinyurl.com/y8dkeu8q (~1965). Φαίνεται το μυσοβυθισμένο γερμανικό τσιμεντόπλοιο.
———————————————————–

Πάντα παραδείσια ομολογώ την αίσθηση των αίθριων κυριακάτικων πρωινών, αμέσως μετά την απόλυση, στο προαύλιο των Αγίων Αναργύρων.

Η αυλή γέμιζε από κόσμο. Άντρες με μακριά παλτά ζεσταίνονταν από έναν κρύο ήλιο. Περνούσαν δίπλα απ’ το πηγάδι του αγιάσματος και κατευθύνονταν προς το καφενείο με τα μπιλιάρδα και τα ποδοσφαιράκια. Οι γυναίκες με τα μαλλιά πιασμένα κότσο αγόραζαν στα πιτσιρίκια μαλλί της γριάς ή μηλαράκι ζαχαρωμένο, ενώ πάνω από τα κεφάλια τους έκρωζαν κοράκια αφημένα σ’ ένα γλυκό βοριά που τρέλαινε τους ανεμοδείχτες.

Μετά το αντίδωρο έτρωγα το τετράγωνο γεμιστό μπισκοτάκι κι έσπαζα στη φούχτα μου τα σαρκώδη φύλλα του κισσού που σκέπαζε το τοιχάκι του αγιάσματος. Ανάμεσά μας μπλέκονταν αρχαϊκοί και ειλικρινείς ζητιάνοι. Ο κουτσο–Γιάννης ο σιωπηλός, άπλωνε το χέρι του σε ορθή γωνία, μ’ ένα ρακένδυτο, ισχνό όσο και οι νέες λεύκες των δρόμων σώμα. Πιο πέρα το χαζο–Φταλιώ, ένας θηλυκός Φάλσταφ, σωρός από λίπος, αυτό που θάλεγαν οι παπαδιαμάντειοι αγυόπαιδες σαβουρόκοφα, λοξύγγιαζε παρακαλώντας και βρίζοντας. Υπήρχε ακόμη ο ευγενικός και καλοντυμένος λεπτός κύριος που στη συνέχεια έπαιρνε ένα – ένα στη σειρά τα σπίτια ζητώντας (μόνιμη ταρίφα) μια φετούλα ψωμί – τόσο ψωμί τι τόκανε;

Τελευταίος έβγαινε από την εκκλησία ο Τάκης ο Μπούλιας ή Παναγίτσας. Παχύς – παχύς, με γαλάζιο πάντα κοστούμι, τεζαρισμένο κι επιμελημένα σκόρπιο στο γυμνό κρανίο μαλλί. Γέμιζε το γιλέκο του με δεκάδες εικονίτσες. Εκείνα τα χρόνια κυκλοφορούσαν όσο και οι φωτογραφίες των ποδοσφαιριστών. Η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Δημήτριος, η Αγία Ευγενία. Πριν περάσει κάποια κατάστηθα, ο Τάκης την φιλούσε. Ύστερα μας μιλούσε για τη θαυματουργό της δύναμη. Τον προφύλαγαν όλοι αυτοί οι άγιοι από τις πτώσεις που του ‘φερναν οι συχνές κρίσεις επιληψίας. Τον προφύλαγαν κι απ’ τους κακούς ευταξίες που τον απομάκρυναν στη μεγάλη Είσοδο από τα πόδια του ιερέα, όταν έπεφτε μπρούμυτα και τα καταφιλούσε.

Όταν ο Τάκης έβγαινε από το ναό τρέχαμε με τις φούχτες γεμάτες πώματα λεμονάδας, λεμονίτας, μπυράλ, που βρίσκαμε σκαλίζοντας σαν κότες το χώμα γύρω απ΄ το περίπτερο του Παρίση. Του τα προσφέραμε έχοντας την εντύπωση πως θα τον ξεγελούσε η ομοιότητα με τις εικονίτσες. Εκείνος έβαζε μετάνοια και τα ’παιρνε για να μη μας στενοχωρήσει. Αγαπούσε τα παιδιά, τους ομηλίκους του, αυτό το τεράστιο παιδί.

Κάποτε, την ώρα του κηρύγματος, ο δαίμονας που τον βασάνιζε τον χτύπησε άσχημα. Τον είδαμε ξαφνικά να βουλιάζει μ’ ένα βογκητό στους καπνούς του λιβανιού, να χάνεται σ’ έναν τόπο καταδικό του. Ρεύματα τον τραβούσαν και τον τίναζαν, παράξενες πρέπει να συναντούσε στροφές και μια αύρα που έρχονταν από κήπους εδεμικούς οι οποίοι, εκείνες τουλάχιστον τις στιγμές, ένιωθε ότι του ήσαν απαγορευμένες. Το στόμα του είχε γεμίσει αφρούς και πάλευε με αόρατους εχθρούς. Συνήλθε κάποια στιγμή, φώναξε «εσύ φταις, παπα–Δημήτρη» και κοιμήθηκε ροχαλίζοντας φριχτά εκεί στο σολέα, στα πόδια των ψαλτών και του έκπληκτου ιερέα, οι οποίοι θα έπρεπε να συνεχίσουν: Η Θεία Λειτουργία δεν διακόπτεται, ακόμη κι αν στη διάρκειά της πεθάνει ο ίδιος ο λειτουργός.
Ο Τάκης ο Παναγίτσας ή Μπούλιας έμενε σ’ ένα δωματιάκι φτιαγμένο μέσα στα πεύκα του κτήματος Σέφελ, στα Πευκάκια. Στην αυλή μια κληματαριά σκίαζε μπουκάλια, τενεκεδάκια, φαλακρές πλαστικές κούκλες, ζιπουνάκια σκισμένα, ένα οινοπνευματί σκαμνί, έναν προφυλαχτήρα αυτοκινήτου, ένα κλουβί μ’ ένα παπούτσι μέσα, πέντε άσεμνα νεροκολόκυθα – τα κουβαλούσε με τον ιδρώτα του προσώπου του ο Τάκης.
Λίγα μέτρα πιο πέρα έσβηνε η θάλασσα. Τότε κολυμπούσαμε εκεί. Ανάμεσα σε σάπια καΐκια, το τσιμεντένιο πλοίο βουλιαγμένο απ’ τα χρόνια της κατοχής, λαβράκια που γύριζαν βαριά, σαν βυζαντινοί άρχοντες, στο βυθό, ενώ πάνω μας πετούσαν γλάροι και τσικνιάδες.

(Εδώ βρισκόταν η εκτός των τειχών παραλία της αρχαίας και παλαιοχριστιανικής Δημητριάδας, επομένως από εδώ τρύπωσαν πειρατές και λεηλάτησαν την πόλη, μασκαρεμένοι, κατά τον Κεκαυμένο, σε πραματευτές από δω, σίγουρα, πέρασαν παλαιότερα και Καρχηδόνιοι ελέφαντες).

Στα δικά μας χρόνια την ήρεμη παραλία, δίπλα στον ταρσανά, όπου ναυπηγήθηκε η Αργώ, διέσχιζαν τα ποδήλατα, που σήμερα ονομάζουμε νταλίκες, τα γκόρεκ και τα μπίσμαρκ, στολισμένα με σημαιάκια στο μπροστινό φτερό και στο τιμόνι χάντρινες καρδούλες. Ορισμένα είχαν και ραδιοφωνάκια, φτιαγμένα από φανάρι, τυλιγμένο σε νάιλον κάλτσα, που δούλευε με το δυναμό του τροχού. Ο γείτονάς μου ο Κρεμαστάς είχε και μια ταμπέλα στο πίσω φτερό ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΑΝ ΜΕ ΑΓΑΠΑΤΕ, ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΜΗ ΜΟΥ ΖΗΤΑΤΕ. Αυτός ταξίδευε χιλιόμετρα, κάποτε έφτασε με το ποδήλατο ως τα Τρίκαλα. Με το ίδιο όχημα πηγαίναμε για μπάνιο στη σκάλα στα Πευκάκια, κάτω από την ταβέρνα του Θωμά, εκεί που η θάλασσα τραβιόταν αποκαλύπτοντας βράχια απρόβλεπτα και στεγνά καβούρια.

Μια τέτοια νταλίκα δανείστηκε κάποτε ο Τάκης. Ανέβηκε επίσημα, με τα καλά του, το κουστούμι και το γιλέκο. Σχεδόν τελετουργικά. Κάποιοι τον έσπρωξαν στην ανηφόρα. Πέρασε θριαμβικά δίπλα από τις ανατιναγμένες αποθήκες τις πνιγμένες στις αγριοσυκιές, πέρασε με ταχύτητα μέσα από τα πεύκα. Στο τέλος του δρόμου σταμάτησε. Γύρισε και μας κοίταξε. Στο δυσμικό ήλιο έλαμψαν τα παράσημα, οι άγιοί του. Κι όπως κοίταξε λοξά (οι επιληπτικοί φοβούνται τις λάμψεις)

φτερνίστηκε δυνατά
ή άρχισε αργά ν’ αναλαμβάνεται στους ουρανούς
ή
μας κοίταξε τρυφερά

Κι αυτό υπήρξε το τέλος της παιδικής μου ηλικίας.

Νο. 1178 Ο Εθνομάρτυρας Δον Δαλέζιος νεκρός (1898)

Αν ανεβαίνετε την Δον Δαλεζίου, θυμηθείτε τον καθολικό ιερέα και Έλληνα εθνομάρτυρα Ιωάννη Δαλέζιο, που δολοφονήθηκε κατά την διάρκεια της σύντομης τουρκικής κατοχής του Βόλου, 120 χρόνια πρiν. Τη φωτογραφία μου την έδειξε ο αγαπητός Ν. Μαστρογιάννης. Είναι του Στεφ. Στουρνάρα και δείχνει τον ήδη νεκρό Δαλέζιο.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι εφημερίδες [1] της εποχής λένε:
Βόλος 7 (19) Μαρτίου 1898 – Τηλεγράφημα από την Ν. Μιτζέλα…
Σήμερα περί την 3η πρωϊνή ώρα ευρέθη δολοφονημένος ο Πρωθιερεύς των ενταύθα Δυτικών Δαλέζιος. Οι πληροφορίες λένε πως οι δολοφόνοι ήταν δύο τούρκοι στρατιώτες. Το πτώμα έφερε πέντε πληγές από ξιφολόγχη [μάλιστα ειπώθηκε ότι οι πληγές είχαν τριγωνικό σχήμα που αντιστοιχούσε στην ξιφολόγχη τουφεκιού τύπου Martini που χρησιμοποιούσε ο τουρκικός στρατός]. Ο ιερέας που ακόμα ζούσε μετά την επίθεση σύρθηκε σε γειτονικό σπίτι (όπου έμενε ένας ηλικιωμένος έλληνας ονόματι Σαρρής με την γυναίκα του) για να ζητήσει βοήθεια. Ο Σαρρής φώναξε ένα γιατρό, ο οποίος δεν κατόρθωσε να σώσει τον Δαλέζιο, που ήδη είχε αιμορραγήσει πολύ. Αμέσως σχηματίστηκε η γνώμη ότι ο Δαλέζιος δολοφονήθηκε διότι την προηγούμενη Κυριακή είχε πρωτοστατήσει σε λειτουργία για την σωτηρία του Βασιλιά – εναντίον του οποίου είχε γίνει πρόσφατα απόπειρα δολοφονίας. Ο Μητροπολίτης Γρηγόριος δεν είχε καταφέρει να πάρει άδεια από τις τουρκικές αρχές κατοχής για τέτοια λειτουργία, και ο Δαλέζιος που στηριζόταν από τον γάλλο πρόξενο Ροζού, δεν δίστασε να κάνει την λειτουργία στην καθολική εκκλησία. Εκεί μάλιστα μαζεύτηκε μεγάλο πλήθος, προκαλώντας έτσι την μήνιν των Τούρκων.

Ποιός ήταν ο Δαλέζιος και γιατί ήταν τόσο αγαπητός στους Βολιώτες;

¨Ο στυγερώς δολοφονηθείς εν μέσω Βόλω ήτο ανήρ εύσωμος, ηλικίας 40-45 ετών προσηνής στους τρόπους, ρήτωρ δε εκκλησιαστικός δεινός” μας λέει η εφημερίδα ΣΚΡΙΠ. “Εκ Σύρου καταγόμενος διετέλεν εν Βόλω από ετών πρωθιερεύς της καθολικής εκκλησίας. Κατά τας παραμονάς του πολέμου, ότε απεβιβάζοντο οι έφεδροι εις Βόλον προσεφώνει τους δυτικούς [πιθανόν τους Γαριβαλδινούς] και ενεθουσίαζε αυτούς δια πατριωτικών λόγων. Άμα τη ενάρξει του πολέμου μετέβη εις Μελούναν και εκεί δεν έπαυσεν υποδεικνύων εις τους μαχομένους ότι ο αγών δεν είναι μόνον υπέρ της πατρίδος, αλλά και υπέρ της πίστεως κατά των βαρβάρων. Κατόπιν συνόδευε τους τραυματίας εκ Λαρίσης εις Βόλον λέγων εις αυτούς πλείστους παραμυθητικούς λόγους. Ο πάτερ Δαλέζιος έπραξε κατά τον πόλεμον ότι ουδείς ορθόδοξος ιερεύς.”

Και όχι μόνο. Αφού οι Τούρκοι μπήκαν στο Βόλο η κατάσταση έγινε δύσκολη. Ο Ροζού σε γράμμα του στον καθολικό αρχιεπίσκοπο των Αθηνών λέει για τον Δαλέζιο [2]:

“Επίσκοπε, τώρα που τα γεγονότα στην Θεσσαλία φαίνονται να έχουν κάποια κατάληξη, θα ήθελα να σας επισημάνω την αξιέπαινη συμπεριφορά του εφημερίου [στο Βόλο] κ. Δαλεζίου κατά την θλιβερή περίοδο που περνάμε. Ο εφημέριος μας, πέρα από την εξαιρετική εκκλησιαστική προσφορά του, έχει επιδείξει φιλανθρωπία και αφιέρωση που ξεπερνάνε τα ανθρώπινα όρια. Έκανε την εκκλησία του άσυλο (η οποία είναι κάτω από την προστασία της Γαλλίας) και κατά την διάρκεια της τουρκικής κατοχής βοηθάει όλους, χωρίς εξαίρεση, φτωχούς και πλούσιους. Δεν δίστασε παρόλες τις ελλείψεις να μοιραστεί και το ψωμί του μ΄αυτούς που πεινάνε.”

Αυτόν τον αφοσιωμένο λεβίτη τίμησε ο λαός του Βόλου στην κηδεία που έγινε με κάθε τιμή στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου, την Κυριακή 8 (20) Μαρτίου 1898. Οι εφημερίδες μιλάνε για δέκα χιλιάδες κόσμο, ίσως υπερβολικό σαν νούμερο αλλά ενδεικτικό της αγάπης του κόσμου για τον Δαλέζιο. Το φέρετρο μεταφέρθηκε με πομπή από την Καθολική Εκκλησία, που προχώρισε πρώτα δυτικά και μετά έστριψε στην Όγλ, την οποία ακολούθησε μέχρι την Ερμού. Εκεί έστριψε ανατολικά και κατευθύνθηκε προς την “οικίαν Σαραφόπουλου”
δηλαδή την σημερινή Εξωραϊστική όπου έμενε ο αρχηγός των τουρκικών δυνάμεων Εδέμ πασάς. Μετά πήραν την Δημητριάδος δυτικά μέχρι την Ιωλκού, που την ανέβηκαν ξανά μέχρι την Ερμού και έστριψαν με τελική κατεύθυνση τον ναό του Αγίου Νικολάου. Στην καθολική εκκλησία είχε παραταχθεί ένα άγημα ναυτών ενός Γαλλικού πολεμικού πλοίου που ήταν στο λιμάνι. Το άγημα μάλλον συνόδεψε την πομπή μέσα στους δρόμους της πόλης. Στον Άγιο Νικόλαο ήρθαν όλοι οι πρόξενοι των ξένων δυνάμεων, και όλες οι τοπικές αρχές ακόμα και ο υπασπιστής του σουλτάνου και υποδήμαρχος Βόλου Τζαφέρ μπέης καθώς και ο αδερφός του Ετέμ πασά, Αχμέτ μπέης αρχίατρος του τουρκικού στρατού. Ο μητροπολίτης Γρηγόριος εκφώνησε λόγο, κομμάτια του οποίου διέσωσε η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ [3]. Απευθυνόμενος στους προξένους είπε:

“Φιλοξενώ εν τη εκκλησία μου τον νεκρόν του ατυχούς Δαλέζιου εκ καθήκοντος, διότι ο μακαρίτης….ηγάπησεν τον λαόν μου, το ποίμνιον μου ως δικόν του. Οφείλω προς αυτός πολλάς χάριτας και ευγνωμοσύνην διότι πολλά έπραξε υπέρ του τόπου. Η δεινή περίστασις εις ην ευρίσκομαι με αναγκάζει να σιωπήσω, με αναγκάζει να μην ειπώ καν ότι έπρεπεν, αλλά ως ζωηράν διαμαρτυρίαν κατά της κακούργου πράξεως, κ. πρόξενοι, δεν έχω άλλην καλυτέραν, ειμί τον λαόν μου, τον λαόν αυτόν όστις αυθορμήτως δια της ενταύθα παρουσίας του έσπευσεν να διαμαρτυρηθεί… Εύχομαι μόνον εις τον Παντοδύναμον Θεόν όπως ο νεκρός ούτος είναι το τελευταίον θύμα εν τη δυστυχή Θεσσαλία”

–_
[1] Εφημερίδα ΣΚΡΙΠ. 27/2, 8/3, 9/3, 10/3, 11/3, 12/3, 13/3, 14/4, 28/3, 7/4, 1/5/1898. Περισσότερες λεπτομέρειες στην σελίδα της Συζήτησης https://www.facebook.com/groups/273892766348819/permalink/336042966800465/
[2] Ανάρτηση ΗΜΣΠΤΧ 149. Ιωάννης Δον Δαλέζιος – Εθνομάρτυρας
https://tinyurl.com/jzkvxzt
[3] Εστία, 12/3/1898 σελ. 2

1177 Δακράκια (Νάρκισσος)

Το δικό μας δακράκι δεν είναι ο Narcissus Poeticus – Νάρκισσος ο Ποιητικός που βλέπουμε εδώ με το χαρακτηριστικό κόκκινο. Είναι μάλλον ο Narcissus Canaliculatus. Μπορεί να μας βοηθήσει κάποιος με πιό ειδικές γνώσεις; Η ζωγραφική απεικόνιση εδώ είναι από το Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz, 1885 (όλο το βιβλίο εδώ http://biolib.mpipz.mpg.de/thome/index.html)  Ευχαρστώ Μ.Β., που το υπέδειξες

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Από καιρό την ετοίμαζα αυτή την ανάρτηση.Περίμενα για την Κυριακή που μοιράζουν Κορώπηδακράκια σε μερικές εκκλησίες. Ήθελα να αστειευτώ με την περίφημη φράση των παιδικών μας χρόνων “Ο Ταρζάν στη Μπούφα για δακράκια”, αλλά δεν μου βγαίνει. Ναι μεν μπαίνει η Άνοιξη, αλλά το Πήλιο στενάζει από τις καταστροφές. Απίθανα πράγματα γίνονται στον κόσμο. Τρελοί και αδίστακτοι στην εξουσία. Φορτωμένοι με δυσκολίες οι άνθρωποι. Οικονομικές, ψυχολογικές, υγείας…
Όμως προχωράμε. Το μόνο που μας κρατάει στην σισύφεια αυτή πορεία είναι η ελπίδα! Αυτή την ελπίδα μετουσιώνει σήμερα για μένα αυτό το αγαπημένο λουλούδι που γεμίζει τα χωράφια στην Κορώπη αλλά και αλλού. Και δίνει δύναμη στους απλούς ανθρώπους που προσδοκούν την προσωπική τους άνοιξη. Dum spiro spero – όσο αναπνέω ελπίζω.

Περισσότερες λεπτομέρειες για το δακράκι στις φωτογραφίες.
Καλό μήνα!

Η Μαγνησία Στο Πέρασμα Του Χρόνου
Η Σελίδα σάς αρέσει · 1 Μαρτίου · Τροποποιήθηκε ·
“Ο ωραίος ούτος Νάρκισσος είναι φυτόν τι ενιαύσιον, από το γένος των ευωδεστάτων και μεγάλων κρίνων του αγρού… Αυτός φύεται άγριος εις τα όρη της Ελλάδος, και εις τα ερείπια των αρχαίων πόλεων. Καλλιεργείται και εις τους κήπους και γλάστρας των οικιών, προς καλλωπισμόν αυτών…
“Βοτανική Πρακτική. Προσαρμοσμένη εις την Ιατρικήν και Οικονομίαν”, υπό του αρχιμανδρίτου και ιατροδιδασκάλου
Διονυσίου Πύρρου του Θετταλού και Ιππότου του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος. Εν Αθήναις 1838.
Το βιβλίο εδώ: https://books.google.com/books?id=UFk-AAAAcAAJ

Χωρίς σχόλιο από το
“Βοτανική Πρακτική. Προσαρμοσμένη εις την Ιατρικήν και Οικονομίαν”, υπό του αρχιμανδρίτου και ιατροδιδασκάλου
Διονυσίου Πύρρου του Θετταλού και Ιππότου του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος. Εν Αθήναις 1838.
Βιογραφία του Διονυσίου Πύρρου του Θεταλλού εδώ
Πύρρος Διονύσιος ο Θετταλός (1774 ή 1777 – 1853)

Έαρ – του Παγώνη. Από το εξαιρετικό http://anolehonia.blogspot.com/2013/04/blog-post_19.html?m=1

Νάρκισσος του John William Waterhouse Εγγλέζος νεοκλασικός ζωγράφος (1912). Εμπνευσμένος προφανώς από τον περίφημο μύθο του Νάρκισσου με την Ηχώ.

Νο. 1176 Βρύση Τσοπωτού / Παπαδιαμάντη (1902)

Από την σειρά των φωτογραφιών του Ζαν Μπινό (1902) βλέπουμε μια εικόνα της Πορταριάς που δεν έχει αλλάξει και πολύ 100+ χρόνια μετά. H ασπρόμαυρη είναι του γάλλου περιηγητή, η δεύτερη είναι του φίλτατου Thanasis Germanos που μου υπέδειξε και την θέση, και η τρίτη είναι από το άρθρο του Ταχυδρόμου του περασμένου Ιουλίου (http://www.taxydromos.gr/…/263870-platanos-epese-panw-se-sp… ) που ανήγγειλε δυστυχώς τη πτώση του υπεραιωνόβιου πλάτανου. Η βρύση ονομάζονταν του Τσοποτού από τον ιδιοκτήτη του αρχοντικού (το σημερινό ξενοδοχείο), αλλά την λένε επίσης του Παπαδιαμάντη γιατί εκεί σύχναζε και λέγεται ότι εκεί εμπνεύστηκε την Φόνισσα.