Μια ιστορική βιομηχανία της περιοχής μας που τα χνάρια της αποτυπώνονται εδώ από τον φωτογραφικό φακό του αγαπητού φίλου Μάκη Γαϊτανίδη [απολαύστε και άλλες φωτογραφικές δημιουργίες του στο https://500px.com/simongaitanidis/galleries – εντυπωσιακό καδράρισμα, θαρραλέα χρώματα και ιδιαίτερη ματιά στην επιλογή θεμάτων – είναι από τους φωτογράφους που υπόσχονται πολλά].
Στα 1883 ο μηχανικός Μελέτιος Κ. Σταματόπουλος καταγόμενος από τα Βίλλια Αττικής και αφού δούλεψε στα μεταλλεία του Λαυρίου ήρθε το 1882 στο Βόλο. Εδώ ανοίγει στο Καπακλί ένα μηχανουργείο που μετά από κάποιες αποτυχημένες συνεργασίες τελικά φέρει μονο το όνομα του ως σιδηροβιομηχανία Μ.Κ. Σταματόπουλου. Το 1903 χτίζει το Γεωργικό Μηχανουργείο “Η Θεσσαλία” στην 2ας Νοεμβρίου (με Γλάδστωνος). Στο μεταξύ επεκτείνεται σε άλλες επιχειρήσεις που φτιάχνουν τα κρηπιδώματα της παραλίας και συμμετέχουν στην μεταφορά της κοίτης του Αναύρου, καθώς και εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού στην Πορταριά (καθώς και σε άλλες θεσσαλικές πόλεις). Εισάγει το πρώτο σιδερένιο άροτρο στην Ελλάδα (1890) και το 1903 μια καινούργια καινοτομία – το νέον καταβρεκρήτριον του Δήμου Παγασών χωρητικότητας 1500 λίτρων που κινείται με σύστημα πεπιεσμένου αέρα και εκτινάσσει ύδωρ σε πλάτος 6-7 μέτρων (και υπόσχεται να σώσει τους Βολιώτες από την σκόνη των δρόμων!).
Ο Μ.Κ. Σταματόπουλος πεθαίνει το 1915. Έκανε 13 παιδια (!!!!), δώδεκα αγόρια και ένα κορίτσι. Τα παιδιά του μετά τον θάνατο του έφτιαξαν εταιρία με το όνομα “Μ.Κ.Σταματόπουλου Υιοί” και συνέχισαν τις εργασίες.
“Στο πολυδαίδαλον εσωτερικόν πρέπει να διαιρέσει τις εις διάφορα τμήματα της παραγωγής των γεωργικών εργαλείων, τα οποία εδημιούργησεν η μακροχρόνιος μελέτη του αείμνηστου Σταματόπουλου. Το τεμάχιον του σιδήρου πυρακτούται εις φοβερόν κλίβανον τον οποίον ούτε ο ¨Ηφαιστος δεν επενόησεν. Υπάρχει το Χαλυβουργείον όπου κατασκευάζονται τα εκ χάλυβος προϊόντα, το τμήμα κατασκευής αξόνων φορτηγών και επιβαατιγών αμαξών, το τμήμα επισκευής παντός είδους μηχανημάτων, το ευρύτατον διαμέρισμα του τμήματος των χυτηρίων, μοναδικόν εν τη Ελλάδι δυνάμενον να χύσει τεμάχιον βάρους 10 τοννων.” γράφει στο Πανελλήνιον Λέυκωμα Εκατονταετηρίδος 1821-1921, Η χρυστή βίβλος του Ελληνισμού, Τομ. Β Βιομηχανία ο Ι. Χ. Χατζηιωάννου το 1924.
Είχε σημαντική παραγωγή για τον Ελληνικό Στρατό στο τέλος της δεκαετίας του 1930. Επίσης αναφέρεται πως μεταλλικά κομμάτια που χρησιμοποιήθηκαν για την θωράκιση της γραμμής Μεταξά κατασκευάστηκαν εδώ. Μετά τους σεισμούς έπεσε σε μαρασμό και τελικά οδηγήθηκε σε πτώχευση το 1965.
Πηγές:
- Αίγλη Δημόγλου, H βιομηχανία στο Νομό Μαγνησίας, εκδόσεις Κέρκυρα, 2005
- Η βιομηχανία του Βόλου – Το χτές και το σήμερα, Ειδική Έκδοση Εφ. Μαγνησία, 2015.
- Νο. 1130 Ο ρόλος της βολιώτικης βιομηχανίας στον πόλεμο του 1940 (https://www.facebook.com/MagnesiaStoPerasmaTouChronou/photos/a.255813411210720/1371285039663546/?type=3&theater)
