346. Το νεολιθικό Διμήνι (~4800 π.Χ.)

“Το Διμήνι είναι ο δεύτερος [σημ. μετά το Σέσκλο] νεολιθικός οικισμός, που έδωσε σημαντικές πληροφορίες σχετικές με την “αρχιτεκτονική” δραστηριότητα των κατοίκων της νεολιθικής Μαγνησίας… Ένας χαμηλός λόφος ύψους 26 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας στα ΒΔ του σημερινού Διμηνίου, περίπου 5 χλμ από το Βόλο και 4 χλμ από την θάλασσα – βέβαια στην Νεολιθική εποχή η ακτή πρέπει να ήταν πιό κοντα στον οικισμό από ότι σήμερα. Οι εκσκαφές στο Διμήνι άρχισαν στην αρχή του 20ου αιώνα (Τσούντας 1908) και στην δεκαετία του 70 (Χουρμουζιάδης 1979) και έκαναν δυνατή μια ευρεία εξερεύνηση του χώρου σε σημείο που να θεωρείται σήμερα ο πιό λεπτομερώς ανασκαμμένος νεολιθικός οικοσμός… Τα τρία χαρακτηριστικά τμήματα του οικισμού είναι: (α) οι περίβολοι, (β) η κεντρική αυλή και (γ) περιοχές οικιακής δραστηριότητας… Προσπαθώντας να ερμηνεύσει την λειτουργικότητά τους ο Τσούντας χαρακτήρισε τον οικισμό ώς μία οχυρωμένη προιστορική ακρόπολη…

Συλλογή τροφής [φωτογραφία κάτω αριστερά – υπολείμματα τροφής από το νεολιθικό Διμήνι (σιτάρι, σύκα, θαλασσινά κοχύλια)]: H συλλογή τροφής είναι μια μόνιμη οικονομική έγνοια της ανθρωπότητας. Η αρχή αυτής της δραστηριότητας ανάγεται στην εποχή που ο άνθρωπος ξόδευε όλες τις διανοητικές και κοινωνικές του ικανότητες στην προσπάθεια να συλλέξει από το άμεσο φυσικό του περιβάλλον φρούτα, ρίζες, βλαστούς και φύλλα που θα τον βοηθούσαν να επιβοιώσει. Η ίδια έγνοια συναντάται και σε σύγχρονες κοινότητες, όπου οι άνθρωποi είναι κάθως επιφυλακτικοί με τις βιομηχανικά επεξεργασμένες τροφές. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, η συνήθεια της συλλογής χόρτων από τα χωράφια και από άλλα κάπως απροσδόκητα μέρη δεν είναι παρά ένα απομεινάρι της προιστορικής ανθρώπινης δραστηριότητας στην συλλογής τροφής. Η δραστηριότητα αυτή προφανώς υποβοήθησε και ατομικά και κοινωνικά στην ανάπτυξη δραστηριοτήτων που θα επέτρεπαν τον άνθρωπο να διεισδύσει στο κόσμο της φύσης. Η συλλογή τροφής παρακινεί οτν άνθρωπο να παρατηρεί, τα ψάχνει για πράγματα που δεν φαίνονται με την εκ του μακρόθεν και ανέμελη παρατήρηση του τοπίου. Με τον τρόπο αυτό η δύναμη της παρατήρησης οξύνθηκε και η ικανότητα του να συγκρίνει και να διαλέγει βελτιώθηκε σημαντικά… ”

ΣΗΜ Οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο “Μαγνησία το χρονικό ενός πολιτισμού” των Γ. Χουρμουζιάδη, Π. Ασημακοπούλου-Ατζάκα, και Κ.Α. Μακρή, Εκδόσεις Καπόν, 1982 πού πήρε έπαινο από την Ακαδημία Αθηνών. Κάτω στο κέντρο είναι λίθινα εργαλεία και κάτω δεξιά εργαλεία από κόκκαλα διαφόρων ειδών ζώων. Το κείμενο είναι επίσης από το ίδιο βιβλίο – αλλά είναι όμως (αδόκιμη – δική μου) μετάφραση πίσω στα ελληνικά από τα αγγλικά.