Από το αρχείο του ΔΗ.Κ.Ι. φωτογραφία του Κ. Ζημέρη.
Πρέπει να είναι δεκαετία του 1930. Φαίνεται ο Άγιος Γεώργιος Μπαξέδων στο βάθος δεξιά.
Με τις βροχές και τις πλημμύρες ας θυμηθούμε τι γράφει ο Ζωσιμάς (Προμηθέας του 1900 σελ. 491):
“Εν ταύτη τη πόλει αφ’ ης ημέρας έλαβε την ύπαρξιν της (1833!) μέχρι του 1887 εγένοντο οι εφεξής πλημμύραι: (α) κατ’ Αύγουστον 1839, (β) κατά Σεπτέμβριον 1847, (γ) 15 Σεπτεμβρίου 1854, (δ) κατά Μάιον 1862, (ε) 8 Ιουλίου 1874, (ζ) κατά Νοέμβριον 1877. Όλαι αι ειρημέναι πλημμύραι παραβαλόμεναι προς τας τρεiς πλημμύρας του 1883 ήταν μηδέν, διότι ότε εγένοντo αι οικίαι της πόλεως ήσαν αραιωμέναι και δεν εγένεντο πολλαί ζημίαι, αλλά αι πλημμύραι του ’83 και της 6ης Σεπτεμβρίου 1887 έφερον μεγάλας ζημίας εις ταύτην την πόλη του Βώλου”.
Στις 3 Οκτ. 1883 η τοπική εφημερίδα Ελευθερία λέγει: “Την παρελθούσαν Δευτέρα κατέπεσεν ενταύθα ραγδαιοτάτη βροχή. Ο Άναυρος και λοιποί χείμαρροι καταπλημμυρήσαντες μετέβαλον τον μέχρι του δήμου Ιωλκού ελαιώνα εις εκτεταμένον έλος. Δι’ εκάστης οδού διήρχετο ποταμός, ου τα ύδατα ορμητικώς κατερχόμενα, ηπείλουν να παρασύρωσι και αυτάς τας οικίας.” Και αφού διαμαρτύρεται για την αναλγησία των δημοτικών αρχόντων (το προαιώνιο σπόρ των Ελλήνων 
😉 ) ζητάει την μετατροπήν της κοίτης των “ορμητικωτάτων χειμάρρων”.
Τελικά Γάλλοι μηχανικοί στην προσπάθεια τους να φτιάξουν το λιμάνι, μετέβαλαν τις κοίτες του Άναυρου από εκεί που πέρναγε από την Ιωλκού στην σημερινή κοίτη, και του Κραυσίδωνα για να προστατεύσουν το λιμάνι από προσχώσεις, ένα έργο που βοήθησε την πόλη να αποφύγει αρκετές πλημμύρες. Έως τα 1955. Αλλά η συχνότητα και η δραματικότητα των πλημμυρών είχε ελαττώθηκε όντως.
Η Μαγνησία στο Πέρασμα του Χρόνου 