Ο τότε Μητροπολίτης Ιωακείμ μας λέει στο βιβλίο του “Μεταξύ κατακτητών και ανταρτών”:
“Τέλος οι Γερμανοl προ της αναχωρήσεώς των, λαβόντες
εντολάς εκ Θεσ/νίκης, είχον αποφασίσει νά καταστρέψουν όχι μόνον τόν λιμένα καί τήν προκυμαίαν εν γένει, αλλά και τόν σιδηρόδρομον μεθ’ όλων των βαyονίων κλπ. και πάντα τα έργοστάσια, ήτοι ηλεκτρισμού, αλευρομύλους, σιδηρουργεία Γκλαβάνη καί Σταματοπούλου, Υφαντουργεία Παπαγεωργίου, Μουρτζούκου κλπ. Η απόφασις αύτη yνωσθείσα εις ημάς υπό του Φιλέλληνος Γερμανού Προξένου κ. Σέφελ, μας εδωκεν όλίyον χρόνον νά αποτελέσωμεν Έπιτροπήν, είς ηv παραλαβόvτες και τόν κ. Σέφελ, μετέβημεν εις τό Γερμανικόν Φρουραρχείον και ικετεύσαμεν, όπως μη καταστραφη ή πόλις του Βόλου. Η ικεσία ημών αύτη κατέληξεν διά της βοηθείας του Κυρίου εις τό άποτέλεσμα νά καταστραφεi μόνον ο χώρος του Σιδηροδρομικού Σταθμού, αι πλείσται μηχαναί και τα βαγόνια αυτού και αι σιδηροδρομικαί τροχιαί επί 5 περίπου χιλιόμετρα καl μέρος του λιμένος καί του κυματοθραύστου, να σωθώσι δέ τά έργοστάσια, ή προκυμαία, τά Δημόσια Γραφεία καl ή πόλις έν γένει”.
Η Νίτσα Κολιού στο “Άγνωστες πτυχές Κατοχής και Αντίστασης, 1941-44”, τόμ. 2, Βόλος 1985, μας λέει:
“Λίγες ημέρες πριν από την αναχώρησή τους, οι Γερμανοί προχώρησαν σε ανατινάξεις, καταστρέφοντας το λιμάνι και τον κυματοθραύστη, το τελωνείο, την παραλία καθώς και το τηλεφωνικό κέντρο της πόλης. Παράλληλα λαμβάνουν χώρα και μια σειρά από άγριες και πολύνεκρες μάχες. Η αποχώρηση των τελευταίων Γερμανών από το Βόλο έγινε στις 19 Οκτωβρίου 1944, μετά από τριάμισι χρόνια κατοχής.
Στη γιορτή της απελευθέρωσης συμμετείχε σύσσωμη η κοινωνία του Βόλου. Αντάρτες συνέρρευσαν στην πλατεία Ελευθερίας, ενώ ο κόσμος τους υποδεχόταν με ενθουσιασμό. Τραγούδια, συνθήματα και καμπάνες ηχούσαν ενώ οι σειρήνες των εργοστασίων σήμαιναν κι αυτές το τέλος της Κατοχής.”
ΣΗΜ. Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του ΔΗ.Κ.Ι. Φαίνονται τα Δικαστήρια πάνω δεξιά και ο δρόμος αριστερά μπροστά στα κτίρια είναι η Γαλλίας.
Η Μαγνησία στο Πέρασμα του Χρόνου 