No. 1840 Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά.

Κάπου στην Κουκουράβα γύρω στα 1975. Πίσω από την τσίκνα του οβελία, η αποπνικτική αγκαλιά του μεγάλου αδελφού (moi). Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες σήμερα και αύριο.

Νο. 1839 Κηφισιές και Πορταριές (Άννα Παναγιωτοπούλου)

Τα άτομα που μας έχουν χαρίσει γέλιο, πρέπει πάντα να τα τιμάμε, έγραψε ένας φίλος σήμερα. Καλό της ταξίδι.
—————————–
από το https://youtu.be/q9X4_3I-FhQ?t=175 (από την ΕΡΤ)
Σουσού: Κατάλαβες δηλαδή; Όλος ο καλός κόσμος να αναχωρεί για διακοπάς, κι εγώ να μένω στο Βύθουλα μαζί με τις τσοκαρίες ίσα κι όμοια.

Παναγιωτάκης: Σε πειράζει αυτό; Eίναι ανάγκη δηλαδή τώρα;

Μαντάμ Σουσού: Μήν είσαι ανόητος Παναγιωτάκη! Είδα προχτές αυτή την σαχλή, την κυρία Τσίρου, και μου είπες ότι αναχωρεί για Κηφισιές και Πορταριές (*)… Και που θα πάτε εσείς μαντάμ Σουσού; Της κοπάνισα κι εγώ ένα Μπιαρίτζ (**) στο κεφάλι και ησύχασε.

Παναγιωτάκης [απαντάει ξαφιασμένος]: Τι είναι αυτό;

Μαντάμ Σουσού: ..έρετρο [το πρώτο σύμφωνο δεν ακούγεται καθαρά]

Παναγιωτάκης [άκουσε φέρετρο και απαντάει μπουκωμένος]: Ρεεεε!

Μαντάμ Σουσού: Γαλλική εξοχή του καλού κόσμου.

Παναγιωτάκης: Α… Να πας μόνη σου.
————-

(*) Η “Μαντάμ Σουσού” του Δ. Ψαθά άρχισε να δημοσιεύται σε συνέχειες στον Οικογενιακό Θησαυρό στα 1939. Τον καιρό εκείνο, η Πορταριά ήταν προορισμός διακοπών των πλουσίων κυρίως λόγω του φημισμένου Ξενοδοχείου “Θεοξένια”. Διαβάστε στο κείμενο του Γιάννη Τσίγκρα
ΤΟ «ΘΕΟΞΕΝΙΑ» ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ  https://giannistsigkras2012.blogspot.com/2012/03/5_06.html
Η καρτ ποστάλ είναι του Στεφ. Στουρνάρα (από πολύ νωρίτερα ~1910)
(**) Biarritz είναι η “Μύκονος” των γαλλικών ακτών του Ατλαντικού. H βασιλίς των πλάζ έγινε η πλαζ των βασιλέων λέγαν στα 1900. 

Νο. 1838 Μεγάλη Παρασκευή στο Βόλο

H φωτογραφία – κλασική πλέον – του Theodoros Gavardinas είναι από τη Μ.Παρασκευη 1967 Κ.Καρτάλη και Δημητριάδος. Περιφορά του Επιταφίου του Ι.Ναού του Αγίου Νικολάου.

Στα 12 σχεδόν χρόνια της σελίδας έχουν ανεβεί ενδιαφέρουσες αναρτήσεις για την Μεγάλη Παρασκευή, που αξίζει να τις ξαναθυμηθούμε:

Ένα εξαιρετικό κείμενο της @Sotiro Christodoulou
492. To παζάρι της Μεγάλης Παρασκευής στην Ανωμαλιά
Μεγάλη Εβδομάδα στο Πήλιο του @Thanasis Germanos
Επιτάφιοι στο ξημέρωμα…. του @Γιώργος Σανιδάς

H φωτογραφία – κλασική πλέον – του Theodoros Gavardinas είναι από τη Μ.Παρασκευη 1967 Κ.Καρτάλη και Δημητριάδος. Περιφορά του Επιταφίου του Ι.Ναού του Αγίου Νικολάου.

Καλή Ανάσταση φίλοι και φίλες.

No. 1832 Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Φύλαξ της Επισκοπής (φωτο. 1902, λιθανάγλυφο 13-14ο αι.)

Συνεχίζω με μια εντυπωσιακή (για μένα) εικόνα από την Επισκοπή από τα 1902. Είναι από το αρχείο του Alan John Bayard Wace, ενός Άγγλου αρχαιολόγου που ήταν διευθυντής της Βρετανικής Σχολής Αθηνών και είναι πολύ γνωστός για τις ανασκαφές του στην Θεσσαλία, την Σπάρτη και την Αίγυπτο. Μας το υπέδειξε ο φίλος @Κώστας Παπαιωάννου, και το “ξεψαχνίζω”.

Είναι η βόρεια πλευρά του ναού της Κοίμησης, που μοιάζει μ’ αυτό που θα δείτε και σήμερα αν ανεβείτε στον λόγο. Εδώ έχουμε στην θέση του ένα από τα υπέροχα λιθανάγλυφα της Επισκοπής. Εκεί στα αριστερά είναι εντοιχισμένος “Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Φύλαξ”. Ανοίξτε την εικόνα για μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Είναι ένα λιθανάγλυφο που το είχα δεί σε ένα άρθρο του Γιαννόπουλου [1] και στο
Μαγνησία, Το χρονικό ενός πολιτισμού [2] αλλά απο κομμένο και όχι στην θέση του στον χώρο. Το λιθανάγλυφο (που το αναφέρει και ο Ζωσιμάς [3]) αυτό λιγότερο γνωστό από την περίφημη Παναγία της Οξείας Επισκέψεως [4] που σήμερα βρίσκεται στο Βυζαντινό Μουσείο της Μακρινίτσας που είναι σύγχρονο με αυτό του Αρχαγγέλου όπως αποδεικνύουν τα γράμματα των επιγραφών. Και είναι επίσης λιγότερο συζητημένο από το άλλο της Θεοτόκου οδηγούσης τον παίδα Ιησούν προς τον Δίκαιον Ιωσήφ (ή Συμεών)[5]. Εμένα μου φαίνεται υπέροχο εδώ και με έκανε να αναρωτηθώ που είναι σήμερα. Στο [2] (1982) λέει ότι φυλασσόταν στον ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου. Στο [6] (2006) ο Ανδρούδης μας λέει “Τα δύο γλυπτά, μετά από πολλές περιπέτειες, έχουν μεταφερθεί για φύλαξη σε ναό της περιοχής.”, εννοώντας τον Αρχάγγελο και την Θεοτόκο οδηγούσα τον Ιησού. Βρίσκονται στο ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου (https://www.google.com/maps/place/Ιερός+Ναός+Εισοδίων+Θεοτόκου+Άνω+Βόλου/@39.3787554,22.9817807,17z/data=!3m1!4b1!4m6!3m5!1s0x14a76cdf18b252ff:0x222fb58ad867dc45!8m2!3d39.3787554!4d22.9817807!16s%2Fg%2F11c60cm86j?entry=ttu) .

[1] Giannopoulos, N. J. (1920). Les constructions byzantines de la région de Démétrias (Thessalie). Bulletin de Correspondance Hellénique, 44(1), 181-209.
[2] “Μαγνησία, Το χρονικό ενός πολιτισμού”, Χουρμουζιάδης Γ. Δ., Ασημακοπούλου-Ατζάκα Π., Μακρής Κ. Α., Εκδ. Καπόν, 1982
[3] Ζωσιμάς Έσφιγμενίτης Ήμερολογίον ή Φήμη» Βόλος 1887, σελ/ 130.
[4] Νο. 1645 Στουρνάρας, Γιαννόπουλος, Οξεία Επίσκεψη, 1925
https://www.facebook.com/MagnesiaStoPerasmaTouChronou/posts/pfbid0YoTWA2BR86AsEvCAKMzjVJsZA8K4BMCyUsvJNF4kGvykuc7aLQwnGZ1HL5nMGFZjl
[5] Γ. Λαμπάκης Χριστιανικής Αρχαιολογ. Εταιρείας Δελτ. Γ’ 1903, σελ. 25
[6] Π. Ανδρούδης, Ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Επισκοπή Άνω Βόλου και ο εντοιχισμένος γλυπτός του διάκοσμος,
Δελτίον XAE 28 (2007), Περίοδος Δ’, σελ 87 

Δείτε λιγότερα

1831. Ένας πολύ παλιός Κένταυρος τσακώνεται (800 π.Χ.)

Θυμήθηκα το χαμό που προξένησαν κάποιες αναπαραστάσεις Κενταύρων στην περιοχή μας.

Πως ήταν λοιπόν αλήθεια οι Κένταυροι; Χαζούλικο ερώτημα αλλά ας στο συζητήσουμε στην βάση του πως τους φαντάζονταν οι αρχαίοι. Σίγουρα νομίζουμε ότι ξέρουμε, τουλάχιστον αυτούς που ήταν ζωγραφισμένοι στα αθηναϊκά αγγεία. Η αλήθεια είναι ότι μας διαφεύγουν πολλές λεπτομέρειες! Ο αγαπητός φίλος Κωστας Σακαβαλας είχε κάνει μια ανάρτηση [1] πρόσφατα, στην οποία επεσήμανε ότι οι Κένταυροι – τουλάχιστον στα πιο παλιά αγγεία – είχαν ανθρώπινα μπροστινά πόδια (και όχι αλογίσια)! Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από το μπρούτζινο γλυπτό εδώ. Είναι από τις παλαιότερες αναπαραστάσεις Κενταύρων (ίσως η δεύτερη πιο παλαιότερη). Ανάγεται στην Γεωμετρική εποχή (χοντρικά στα 800 π.Χ. στην εποχή τη λεγόμενη των Σκοτεινών Αιώνων) και εδώ όντως φαίνεται με ανθρώπινα μπροστινά μέλη.

Εκτίθεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης [2] και θεωρείται ένα από τα σπανιότερα ευρήματα, επειδή υπάρχουν ελάχιστα γλυπτά από την εποχή εκείνη. Είναι κατασκευασμένη με χύτευση, και συγκεκριμένα με την τεχνική του χαμένου κεριού [3]. Κάποιοι έχουν κάνει μια θεωρία ότι πρόκειται για τον Ηρακλή με τον Νέσσο [4] (εξ ου και ο τίτλος «Ένας πολύ παλιός Κένταυρος τσακώνεται ). Δυστυχώς το γλυπτό αυτό αποκτήθηκε από την δωρεά το 1917, χωρίς να υπάρχουν πληροφορίες για το που βρέθηκε ώστε να μπορέσει να μελετηθεί αναλυτικά. Προφανώς «αποκτήθηκε» από την «αγορά»…

Επι τη ευκαιρία να πω ότι η πολιτεία της Νέας Υόρκης έχει κάνει μια καταπληκτική δουλειά για την επιστροφή των αρχαιοτήτων στις χώρες όπου ανήκουν. Εκεί ισχύει ο νόμος ότι όταν κάτι θεωρείται κλοπιμαίο οπουδήποτε ανά τον κόσμο, θεωρείται αυτόματα παράνομο στην πολιτεία της ΝΥ και απαγορεύεται όχι μόνο η μεταπώληση αλλά και η απλή κατοχή στην ΝΥ. Αυτό είναι αντίθετο με την πρακτική άλλων, προηγμένων υποτίθεται, πολιτιστικά χωρών όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Ελβετία, ο Καναδάς, η Σιγκαπούρη και το Χονγκ Κονγκ όπου όχι μόνο η κατοχή παράνομων αρχαιοτήτων δεν διώκεται, αλλά η κατοχή για κάποιο εκτεταμένο χρονικό διάστημα τέτοιων κομματιών τα αποχαρακτηρίζει και να τα νομιμοποιεί!

Στην Νέα Υόρκη ότι κομμάτι αρχαιολογικό έχει εξαχθεί από οποιαδήποτε χώρα χωρίς άδεια των τοπικών αρχών, ενώ υπάρχει νόμος προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς. Για την Ελλάδα o πρώτος τέτοιος νόμος έγινε γύρω στα 1927. Οτιδήποτε έχει εξαχθεί πριν το 1927 για την Ελλάδα (για παράδειγμα ο Κένταυρος εδώ που αποκτήθηκε το 1917 από το Μητροπολιτικό Μουσείο) δεν μπορεί να θεωρηθεί παράνομο σύμφωνα με το ισχύον νομικό καθεστώς στην Νέα Υόρκη.

Σημαντικός είναι ο ρόλος του ομογενούς Ματθαίου Μπογδάνου, επικεφαλής της Μονάδας Διακίνησης Αρχαιοτήτων και αντιεισαγγελέα του Μανχάταν[5]. Η ομάδα του έχει ταυτοποιήσει κλοπιμαία που βρέθηκαν στην κατοχή του ίδιου του Μητροπολιτικού Μουσείου (!) καθώς και πάμπλουτων συλλεκτών όπως ο Βρετανός αρχαιοπώλης Robin Symes και ο γκαλερίστας Michael Ward κάτοικοι και οι δύο Νέας Υόρκης. Επιστροφές ελληνικών αρχαιοτήτων από αυτές τις προσπάθειες έχουν δημοσιευτεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια στον τύπο [6,7]

[1] https://www.facebook.com/groups/273892766348819/posts/1272667256471360
[2] https://www.metmuseum.org/art/collection/search/249228
[3] Βρίσκω την ευκαιρία να σας συστήσω το διαδικτυακό μάθημα του επίτιμου καθηγητή Θ. Τάσιου για την Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία 1: Βασικές Τεχνολογίες, από ένα βαθύ γνώστη των πραγμάτων της τεχνολογίας (καθηγητής ΕΜΠ γαρ).
https://mathesis.cup.gr/courses/course-v1:GreekCivilization+GC+24A/about
[4] https://el.wikipedia.org/wiki/Νέσσος
[5] Ένας Ελληνοαμερικανός διώκτης του παράνομου εμπορίου αρχαιοτήτων https://www.facebook.com/antonis.zavaliangos/posts/pfbid02JLPmRXTHpxuu6RQ59KXAcPuf1epd8Ma88X1Lv2aVnUigyTv8RHMBS5Ld4RkEb2x9l
[6] «Τριάντα αρχαιότητες επιστρέφουν από τη Νέα Υόρκη στην Ελλάδα», 18 Δεκεμβρίου 2023, Ναυτεμπορική,  https://www.naftemporiki.gr/culture/museums/1550596/trianta-archaiotites-epistrefoyn-apo-ti-nea-yorki-stin-ellada/
[7] Νέα Υόρκη: Επιστροφή 55 αρχαιοτήτων μεγάλης αξίας στην Ελλάδα, 24/02/2022, Euronews,
https://gr.euronews.com/culture/2022/02/24/nea-iorki-epistrofi-55-archaiotiton-megalis-axias-stin-ellada

No. 1830 Ο Ζερόμ στο Πήλιο – μέρος 1ο

Τον Ζερόμ τον πάω. Πολύ περισσότερο όταν επισκέπτεται το Πήλιο. Η εκπομπή του “Φτάσαμε” μερικές μέρες πριν (24/3/2024) πήγε Πήλιο. Ζαγορά, Βυζίτσα, Τσαγκαράδα, Μηλιές είδα στο πρώτο μέρος. Μια εκπομπή με ένα ευχάριστο συνδυασμό ιστορικών και λαογραφικών στοιχείων, μαγειρική, ωραία μουσική, χιούμορ και ένα ζεστό διαπροσωπικό στυλ – όπως είπα τον πάω. Είδα και τον αγαπητό Christos Martzos κάπου εκεί στο 30:30 Πολύ απόλαυσα την εκπομπή αυτή – ο σύνδεσμος στην εικόνα σας στέλνει στο Ertflix όπου μπορείτε να τη δείτε και εσείς. Νομίζω ότι αύριο είναι το δεύτερο μέρος στις 5:00μμ στην ΕΡΤ. Θα το δω Αλλά κι αν δεν μπορείτε, θα είναι στο ERTFLIX σύντομα μετά.

No. 1829 Πίνακες σχετικοί με την περιοχής μας από τo Greek Sale του Bohnmas 24/4/2024

Σοφία Καλογεροπούλου
“Θεόφιλος – Σιδηροδρομικός Σταθμός Βόλου”,
Εκτίμηση €8,000 – €12,000
Το έργο αυτό της καταξιωμένης ναΐφ ζωγράφου είχε εκτεθεί στο Μουσείο της Πόλης του Βόλου, στην έκθεση με τίτλο «Απ’ τη μεριά των σοφών και των τρελών: Αφιέρωμα στον Θεόφιλο Χατζημιχαήλ» (2020)

Γεώργιος Κοσμαδόπουλος, “Σκηνή σε ελληνικό χωρίο”
Εκτίμηση €3,000 – €5,000. Να είναι Πήλιο;

3. Γεώργιος Γουναρόπουλος “Νύμφη”
Εκτίμηση €6,000 – €8,000. Θυμίζω ότι ο Γουναρόπουλος έμεινε για λίγα χρόνια στην Ευξεινούπολη Αλμυρού – μιας και η οικογένεια τους ήταν πρόσφυγες από την Σωζόπολη (στην σημερινή Βουλγαρία) και είναι ο αγιογράφος της Αγίας Τριάδας Νοσοκομείου Βόλου.

Έχει και αρκετά του Θεόφιλου αλλά είναι όλα από την εποχή της Μυτιλήνης. Εδώ “Ο Στρατάρχης της Πελοποννήσου Θεόδωρος Κολοκoτρώνης”Εκτίμηση €130,000 – €180,000! O Θεόφιλος φαίνεται ότι εμπνεύστηκε από το άγαλμα του Λάζαρου Σώχου στην Σταδίου στην Αθήνα (πιθανώς ο Θεόφιλος να το είδε σε φωτογραφία)

No. 1821. Ο Κοραής και ο Ρήγας Φεραίος βοηθούν την Ελλάδα να εγερθή (πίνακας Θεόφιλου)

Ο πίνακας (64 x 44 εκ.) δωρήθηκε από τον Αλ. Ξύδη στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στην Θεσσαλονίκη.
Πηγή (κακώς γράφει 19ο αι.)
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a7Ο_Ρήγας_Βελεστινλής_και_ο_Αδαμάντιος_Κοραής_υποβαστάζουν_την_Ελλάδα_-_Θεόφιλος_-_19ος_αιώνας.jpg

No. 1821. Ο Κοραής και ο Ρήγας Φεραίος βοηθούν την Ελλάδα να εγερθή (πίνακας Θεόφιλου)

————————

Η ανάρτηση έχει αριθμό 1821 ; ) και μια κουβέντα στην ομάδα της Συζήτησης μου έδωσε την αφορμή. Η εικόνα είναι πλέον γνωστή και κυκλοφορεί στο ίντερνετ (μερικές φορές με το κείμενο κομμένο). Για λόγους πληρότητας βάζω εδώ, σε ένα σημείο, όλη την πληροφορία που έχουμε για τον πίνακα αυτό σε ένα μέρος. Ο Θεόφιλος τον ζωγράφησε κατά την “περίοδο του Πηλίου” [1]. Ανήκε στην συλλογή Αλέξανδρου Ξύδη [2] ο οποίος την παραχώρησε με την διαθήκη του στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Όπως έχουμε ξαναπεί (π.χ., [3]) κάποια έργα του Θεόφιλου είναι εμπνευσμένα από λιθογραφίες και κάρτες της εποχής. Κάποιοι το θεωρήσαν αυτό υποτιμητικό, αλλά ας διαβάσουμε τι είπε ο Αλέξανδρος Ξύδης για το έργο αυτό:

Ο πίνακας του Θεόφιλου με τον Κοραή και τον Ρήγα ν’ ανασηκώνουν την Ελλάδα «ολισθήσασα» δεν μ’ έλκυσε ούτε για το θέμα του, όσο πρωτότυπο και να φάνταζε στη σύλληψή του, ούτε για την «αφελή» εκτέλεσή του, ούτε για τη ζωηρή αντίθεση των κατάμαυρων κοστουμιών των δύο άντρων – τη ρεντιγκότα του Κοραή και τη φοντραρισμένη με μπλε χιτώνα του Ρήγα σε συναρπαστική αντίθεση με τον πορφυρό χιτώνα της πληγιασμένης Ελλάδας, αλλά για τη μεγαλοφυή μετατροπή μιας μαυρόασπρης προφανώς γκραβούρας που τράβηξε την προσοχή του Θεόφιλου, τον συγκίνησε με το απρόοπτο θέμα της και την ερμήνεψε με τα πινέλα του και τα πιο εκφραστικά χρώματα, το μαΰρο και το κόκκινο, σ’ ένα φόντο από σπασμένα αρχαία μάρμαρα μιας ερειπωμένης Ελλάδας.

Το χρώμα είναι εδώ η προσφορά του Θεόφιλου στο ζωντάνεμα αυτής της άχαρης σκηνής. Ο Θεόφιλος τα άντλησε όλα βαθιά από την ενστικτώδη γνώση του τόπου του, των αρχαίων του, για να φτιάξει αυτόν τον πίνακα με την πληγιασμένη Ελλάδα να «ολισθαίνει» και να υποβαστάζεται από τους δύο «προφήτες» της, τον σοφό Κοραή και τον βάρδο Ρήγα, σε μια σκηνή ζωντανεμένη μέσ’ από τη γνώση και την αίσθηση του χρώματος του ελληνικού τόπου, ενός τόπου δικού του.

Η τέχνη του δημιουργού που ανασυνθέτει την άψυχη γκραβούρα με τα «μάτια της ψυχής του» είναι αυτό που κάνει τον Θεόφιλο μεγάλο δάσκαλο της τέχνης και όχι απλώς έναν γραφικό λαϊκό τεχνίτη.

Ο Κοραής και ο Ρήγας Φεραίος βοηθούν την Ελλάδα να εγερθή Χαρτόνι ΧxΧ, υπογραφή Θεόφιλος Χατζημιχαήλ 19ΧΧ (δυσανάγωστο)

Πηγές της παράστασης του Θεόφιλου υπάρχουν σε διάφορες λιθογραφίες της εποχής που παρουσιάζουν το θέμα της πληγωμένης Ελλάδας, υποβασταζόμενης από τον Ρήγα Φεραίο και τον Κοραή ή έναν από τους δύο. Πλησιέστερη εκδοχή είναι μια λιθογραφία τυπωμένη στην Αθήνα υπό Αδάμ. (δεύτερη εικόνα)”

“Πηγές της παράστασης του Θεόφιλου υπάρχουν σε διάφορες λιθογραφίες της εποχής που παρουσιάζουν το θέμα της πληγωμένης Ελλάδας, υποβασταζόμενης από τον Ρήγα Φεραίο και τον Κοραή ή έναν από τους δύο. Πλησιέστερη εκδοχή είναι μια λιθογραφία τυπωμένη στην Αθήνα υπό Αδάμ. (αυτή η εικόνα)”
Κείμενο από το άρθρο του Αλέξανδρου Ξύδη, “Θεόφιλος και Ρήγας”, περ. Αντί, περίοδος Β’, έτος 25°, τεύχος 652, 16 Ιανουαρίου 1998, σελ. 6-7.

Κείμενο από το [4]

[1] Η ακριβής ημερομηνία μου διέφευγε. Είναι γραμμένη στο κείμενο του [4] αλλά όχι καθαρά. Ευχαριστώ τον κ. Giorgio Asderis που υπέδειξε ότι είναι του 1911

[2] Ο Αλέξανδρος Ξύδης ήταν σημαντική πολυσχιδής προσωπικότητα
https://el.wikipedia.org/wiki/Αλέξανδρος_Ξύδης
https://www.kathimerini.gr/culture/200174/apeviose-o-alexandros-xydis

[3] No. 1505 Θεόφιλος – Στεφ. Στουρνάρας – Αγχίαλος
https://www.facebook.com/MagnesiaStoPerasmaTouChronou/posts/3062523763872990

[4] Αλέξανδρος Ξύδης “Θεόφιλος και Ρήγας”, περ. Αντί, περίοδος Β’, έτος 25°, τεύχος 652, 16 Ιανουαρίου 1998, σελ. 6-7.Για όσους δεν το γνωρίζουν όλα τα τεύχη του ΑΝΤΙ είναι ψηφιοποιημένα στο http://pandemos.panteion.gr/

No. 1820 Προεκλογική ομιλία του Ε. Βενιζέλου στον Βόλο (26 Οκτ. 1920)

Βρήκα αυτή την φωτογραφία αυτή (κοιτάξτε που έχει σκαρφαλώσει ο τύπος στα δεξια! στο βάθος οι Πυριτιδαποθήκες στα Πευκάκια) στο βιβλίο “Ainsi partit Venizelos” του Rene Puaux του 1923 που έχει μεταφραστεί και στα Ελληνικά (Έτσι έφυγε ο Βενιζέλος, μετάφραση Ντίνα Νίκα, 1994, Εκδ. Κάτοπτρο-Ιστορητής).

Η ημερομηνία δεν μου “κάθισε καλά”. Tο 1921 μου φάνηκε σωστό γιατί ο Βενιζέλος είχε φύγει ήδη. Βρήκα το γαλλικό κείμενο στο Google [1] που μιλούσε για τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1910 που τις έχασε παταγωδώς ο Βενιζέλος και τα γεγονότα που τον οδήγησαν στην εξορία. Άρα το 1921 ήταν τυπογραφικό λάθος. To δεύτερο περίεργο ήταν η ημερομηνία μιας και οι εκλογές έγιναν στις 1 Νοεμβρίου. Το μυαλό μου πήγε στην διαφορά του ημερολογίου μιας και το βιβλίο είναι στα γαλλικά. Άρα μιλάμε για τις 26 Οκτωβρίου 1920 κατά το παλιό ημερολόγιο που κλείνει τις ερωτήσεις.

Βρήκα και την πρώτη σελίδα μιας εφημερίδας (βενιζελικής προφανώς) που μιλάει για την προεκλογική παρουσία του Βενιζέλου αυτή την μέρα , όπου μάλιστα μ


Η φωτογραφία περιέχει πολλά πλακάτ με μια άγκυρα – το σήμα των Φιλελευθέρων τω καιρώ εκείνω. Ο Puaux μας λέει (σε μια πολύ πρόχειρη/ελεύθερη μετάφραση):

“Το μεγάλο εμπορικό λιμάνι ήταν ο πρώτος σταθμός στη Θεσσαλία. Από το σημείο της απόβασης [ήρθαν με πλοίο από Χαλκίδα] έως το σπίτι του υφυπουργού [μιλάει για τον Σπυρίδη που το σπίτι τους ήταν στην παραλία – στην … σημερινή οδό Σπυρίδη] της πόλης, η Επιτροπή έστησε μια σειρά από γαλανόλευκους πυλώνες με τα εθνικά χρώματα που έφεραν καρτούλες με τα ονόματα των ελληνικών νικών και των απελευθερωμένων πόλεων Το μπαλκόνι του σπιτιού έχει θέα στην προκυμαία και το πλήθος είναι πολύ πυκνό. Μετράω 8 έως 9.000 άτομα, εκατό σε μήκος και ογδόντα σε βάθος [τεράστιος αριθμός για μια πόλη 30000 κατοίκων – προφανώς φέραν κόσμο – αλλά μάλλον υπερβάλει]. Σε αυτό το πλήθος κυριαρχεί ένας έφιππος που κρατά μια μεγάλη άγκυρα από φυσικά λουλούδια, καθώς και οι άγκυρες και τα πορτρέτα του Βενιζέλου που κρατάει το πλήθος σε κοντάρια”.

Την επόμενη μέρα ο Βενιζέλος φεύγει για την Θεσσαλονίκη. Ο ενθουσιασμός και η αυτοπεποίθηση δεν δούλεψαν. Ο Γ. Μαυρογορδάτος [3] μας λέει “Με την κατάληψη της Σμύρνης ακολούθησαν η Συνθήκη του Νεϊγύ με την ηττημένη Βουλγαρία, η κατάληψη της Θράκης και η υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών στις 28 Ιουλίου 1920. Ο Βενιζέλος ήταν βέβαιος ότι, χάρη στις διπλωματικές του επιτυχίες, με επιστέγασμα την Συνθήκη ων Σεβρών, θα κέρδιζε τις εκλογές που έγιναν τελικά στις 1 Νοεμβρίου 1920. Το ίδιο πίστευαν και οι περισσότεροι συνεργάτες του. Η οικτρή διάψευση αυτών των προβλέψεων μοιάζει έκτοτε σχεδόν ανεξήγητη και δεν παύει να προβληματίζει, επειδή η εκλογική ήττα του Βενιζέλου είχε ανεπανόρθωτες συνέπειες, με κατάληξη την Μικρασιατική Καταστροφή”.

Τον επόμενο χρόνο στην ίδια παραλία θα έφταναν οι “Εκ Νικομηδείας” εκτοπισμένοι από τον ίδιο τον Ελληνικό Στρατό, και σχεδόν δύο χρόνια μετά θα έφτανε το “Μαύρο Κύμα” των προσφύγων της Καταστροφής… Θρίαμβοι και καταστροφές…

[1] https://books.google.com/books?id=DXH-dlx7qcoC&pg=PA33
[2] Πρόκειται για τον Κ. Σπυρίδη – δείτε μια επιστολική κάρτα έκδοσης Σ. Στουρνάρα με την υπογραφή του που υποδεικνύει το σπίτι των Σπυρίδηδων στην παραλία. Δείτε εδώ:
412. Με τις καλύτερες και πιό ειλικρινείς ευχές για το καινούργιο έτος
https://www.facebook.com/photo/?fbid=447829402009119&set=a.255813411210720
[3] Μαυρογορδάτος Γ. “1915 Ο εθνικός διχασμός”, εκδ. Πατάκη, 2015. Έχω την 11η (!) έκδοση.

Νο. 1819 Τριάντα Νυχτερινά του Χατζηδάκι – Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο Τιτίνας Κουτσίνας

Μιας και ήρθε η κουβέντα στην ομάδα της Συζήτησης στην Τιτίνα Κουτσίνα [1], είπα να ανεβάσω το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του δίσκου “Τριάντα Νυχτερινά” του Χατζηδάκι (Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι κλπ) που φιλοτεχνήθηκαν από την Τιτίνα Κουτσίνα (στην πρώτη έκδοση του 1983). H φιλία του Χατζηδάκι με τον Φίλιππο και την Τιτίνα Χατζηδάκι είναι γνωστή – όπως είναι γνωστές και οι φωτογραφίες του Χατζηδάκι στην Μακρινίτσα [2,3].

[1] https://www.facebook.com/photo/?fbid=1885676781835322&set=gm.1670801806657901
[2] Γιάννης Καρλόπουλος, Ο σκληρός της Μακρυ-Νίτσας, Ποπαγάνδα, 22 Αυγ. 2014
https://popaganda.gr/postscripts/o-skliros-tis-makri-nitsas
[3] https://yorgosmouloudakis.wordpress.com/2015/07/30/η-δικη-μου-μακρινιτσα/

ΣΗΜ. Οι εικόνες είναι από το https://www.discogs.com/master/391991-Μάνος-Χατζιδάκις-30-Νυχτερινά